تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شفقت به خود و احساس ارزشمندی در فرزندان معتادان وابسته مواد مخدر خودمعرف مرکز ترک اعتیاد

مقدمه: اعتیاد پیچیده ترین پدیده اجتماعی جوامع مختلف انسانی تلقی می شود که با وجود رشد علم و آگاهی افراد درباره آن، در حال افزایش است. هدف تحقیق حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شفقت به خود (خوددلسوزی) و احساس ارزشمندی در فرزندان معتادان وابسته مواد مخدر خودمعرف مرکز ترک اعتیاد شهر هشتگرد بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق، نیمه آزمایشی است. جامعه آماری پژوهش ۵۰ نفر از فرزندان مراجعه کنندگان به مرکز ترک اعتیاد بودند که از این تعداد ۲۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۰ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری تحقیق را پرسش نامه استاندارد خودارزشمندی CSWS کروکر و مقیاس خوددلسوزی نف تشکیل دادند. داده های استخراج شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ تجزیه و تحلیل شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش شفقت به خود فرزندان معتادان وابسته به مواد تاثیر داشته است. با درنظرگرفتن مجذور اتا، می توان گفت که ۷/۸۵ درصد از این تغییرات ناشی از تاثیر مداخله یا درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بوده است. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودمهربانی در فرزندان معتادان وابسته به مواد تاثیر دارد (۰۰۱/۰ ≥ P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شفقت به خود و احساس خودارزشمندی تاثیر داشته است؛ لذا با توجه به تاثیر اعتیاد بر خانواده و فرزندان افراد مبتلا به اعتیاد نیاز به درمان تخصصی احساس می شود که با توجه به ماهیت درمان پذیرش و تعهد می توان از این روش درمانی برای بهبود شرایط بهره جست.

Keywords:

خودارزشمندی , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , شفقت به خود