شهاب جورابچی
سعید استاد موحد

امروزه بازار تجاری آمیخته های پلیمری درحال گسترش است. آمیخته سازی پلیمر ها به منظور بهبود خواص وکاهش قیمت نهایی محصول انجام می شود. یک آمیخته پلیمری مناسب، دارای فاز میانی گسترده بین اجزاء آنمی باشد. در صنعت، فقدان فاز میانی قوی بین آمیخته های پلیمری به عنوان یک مشکل تلقی شده است. باافزایش فاز میانی به طور کلی برهمکنش بین دو ماده (Xa-b) کاهش می یابد و در نتیجه امتزاج پذیری افزایش یافته، که این امر سبب افزایش کیفیت آمیخته نهایی خواهد شد. در این مطالعه به منظور بهبود امتزاج پذیریآمیخته لاستیکی EPDM-SBR به بررسی فاز میانی پرداخته شده است. هدف اصلی این تحقیق بررسی برهمکنش آمیخته – حلال (Xb-s) بر فاز میانی و همچنین امتزاج پذیری لاستیک EPDM و SBR می باشد. نتایج نشان دادند که با افزایش درصد SBR میزان نفوذ حلال اتیل استات در آمیخته کاهش و جذب سطحی افزایش پیدا کردند. این افزایش همچنین سبب افزایش برهمکنش پلیمر – پلیمر (Xp-p)، کاهش برهمکنش آمیخته- حلال (Xb-s) و در نتیجه کاهش فاز میانی بین دو پلیمر گشت.

آمیخته لاستیکی EPDM-SBR، فاز میانی، پارامتر برهمکنش، جذب سطحی، اتیل استات