بهزاد زعفرانیه - دانشجوکارشناسی ارشد بهزاد زعفرانیه
مصطفی قلیچی - دکترای عمران سازه مصطفی قلیچی

با افزایش تولید نفت وگاز در سال های اخیر اهمیت حمل و نقل نفت در صنعت دریایی افزایش یافته است. با توجه به جنبههای فنی و مالی، در میان روش های انتقال هیدروکربن، خط لوله بهترین گزینه برای انتقال نفت و گاز در صنعت دریاییاست. دما و فشار بالا در خط لوله می تواند منجر به کمانش شود. کمانش می تواند در جهت عمودی (قائم) و افقی (جانبی)باشد. عدم قطعیت در پارامترهای کمانش خط لوله باعث افزایش خطا در بالارفت خط لوله و محاسبات نیروی فشاری محوریموثر می شود. وجود این خطاها در طراحی خط لوله برای این پروژه هزینه بالایی را در بردارد. بنابراین کاهش اشتباهات میتواند بسیار مهم باشد. این مقاله، ارزیابی قابلیت اطمینان را به منظور یافتن شاخص قابلیت اطمینان (β) در شرایط کمانش قائم ارائه می دهد. در این مقاله، عدم قطعیت در پارامترهای هندسی خط لوله در نظر گرفته شده است. PDF و شاخص قابلیت اطمینان (β) را می توان به روش FORM و سایر روش ها تعیین کرد. FOSM, FORM و روش نمونه برداری سه روش اصلی است که برای تعیین PDF و شاخص قابلیت اطمینان (β) استفاده شده است. این تحقیق نشان می دهد که در میان این سه روش برای یک حالت ثابت، روش نمونه گیری دارای کمترین شاخص قابلیت اطمینان و بالاترین احتمال کمانش است که دقت بیشتری نسبت به سایر روش ها دارد. شاخص قابلیت اطمینان (β) است که دقت بیشتری نسبت به سایر روش ها دارد. شاخص قابلیت اطمینان (β) سیر سینوسی دارد و از رابطه خطی پیروی نمی کند. همچنین برای پوشش خاک با ضخامت بیش از ۱۰۰۰، شایان ذکر است که با افزایش ضخامت پوشش خاک، نیروی بیشتری برای کمانش قائم خط لوله مورد نیاز است.

قابلیت اطمینان، کمانش قائم، خط لوله دریایی