میلاد طهماسبی آشتیانی - کارشناسی ارشد مهندسی عمران، گرایش مهندسی و مدیریت ساخت

صنعت ساخت و ساز یکی از خطرناک ترین صنایع از نظر تلفات مربوط به کار، نرخ آسیب دیدگی و پرداخت غرامت به کارگران شناخته شده است. حوادث این صنعت ناشی از ناکارآمدی روش های متعارف ارزیابی خطر و همچنیناجرای فعالیت ها بدون درنظر گرفتن استانداردهای ایمنی می باشد که تاثیر عمده ای را بر سلامت و ایمنی کارکنان می گذارد. بررسی حوادث نشان می دهد که وقوع بیش از ۹۰ درصد حوادث صنعتی به عامل انسانی مربوط است به نحوی که این بخش اعظم را نمی توان تنها با لحاظ اقدامات فنی مهندسی و وضع قوانین و مقررات ایمنی حل و فصل کرده و رفتارهای ایمن را در صنایع نهادینه نمود، بنابراین با ایجاد یک فرهنگ مثبت و موثر ایمنی است که می توان افراد را از خطرات موجود آگاهی نمود و حوادث در محیط کار کاهش داد، توجه به فرهنگ ایمنی جایگاه ویژه ای در نگرش نوین به ایمنی دارد. لذا جهت نیل به هدف پژوهش یعنی "بررسی تاثیر ادراک ایمنی عوامل درگیر در پروژه بر فرهنگ ایمنی" از مدل آقای شریف محمد (۲۰۰۲) و فضای نمونه ۱۹۳ نفر ازکارگران شاغل در ۷ کارگاه ساختمانی شهر تهران استفاده شد، ایشان شاخص های موثر برای ارتقا ایمنی محیط کار را تعهد مدیریت، ارتباطات و تعاملات مدیریت، قوانین و مقررات، محیط نظارتی، محیط حمایتی، مشارکت کارگران، ریسک پذیری، ارزیابی مخاطرات محیط کار، فشارکاری و صلاحیت ها لحاظ کرده و بیان نموده ده شاخص مذکور موجب ارتقای ایمنی محیط کار و در نهایت ارتقای ایمنی محیط کار موجب بروز رفتار ایمن درمحیط کار خواهد شد.

عامل انسانی، فرهنگ ایمنی، نگرش نوین ایمنی، رفتار ایمن