مصطفی آذرخش - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری گرایش آمایش شهری دانشگاه پیام نور واحد مهاباد
صفر علی زاده - دکترای رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه پیام نور تهران،ایران

توسعه شهرها در مناطق کوهستانی به دلیل محدودیت های ژئومورفولوژیکی و ناپایداری دامنه ها از حساسیت بالائی برخورداراست. در چند دهه گذشته به دلیل رشد سریع جمعیت و روند افزایش مهاجرت های روستا-شهری، توجه به شهرها و توسعهفیزیکی آنها به عنوان یک امر اساسی در بسیاری از برنامه های توسعه ای در تمامی سطوح ملی، منطقه ای و محلی مورد توجهقرار گرفته است زیرا که عدم برنامه ریزی مناسب، شهرها را با مشکلات فراوانی از قبیل رشد پراکنده و ناهمگون، مشکلاتزیست محیطی و... مواجه ساخته است. در این پژوهش به بررسی چالش ها و موانع توسعه فیزیکی شهر سردشت پرداخته شدهاست. روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی است. بررسی تنگناهای توسعه ی فیزیکی شهر سردشت در طی ۴۰ سال و دردوره ی زمانی قبل از سال ۰۶۳۱ تا ۵۹۳۱ مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور لایه های اطلاعاتی توپوگرافی وژئومورفولوژی با استفاده از تصاویر ماهواره ای و عملیات میدانی تهیه و سپس با استفاده از نرم افزار Arc GIS ver ۹.۳ توسعهفیزیکی شهر در دوره های مختلف بررسی گردید. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که شهر سردشت به لحاظ موقعیتقرارگیری جهت توسعه با محدودیت زیادی از سه جهت جغرافیایی غرب،شمال و شرق مواجه است و از جهت جنوب نیزتوسعه فیزیکی روی زمین های کشاورزی و باغات صورت گرفته است.همچنین نتایج نشان میدهد که از مجموع حدود ۳۱۲/۶ هکتار ۸/۵۹ درصد محدوده مکان های کاملا مناسب و ۳۶/۸۰ درصد از مجموع محدوده مورد مطالعه محدوده کاملا نامناسب را شامل می شود. یافته های فوق می تواند مدیران شهر سردشت را با محدودیت های توسعه فیزیکی شهر آشنا و راهکارهای اجرایی برخورد منطقی با آنها را ارائه نماید.

موانع و محدودیت ها، توسعه فیزیکی، GIS، شهر سردشت