توسعه کشارزی شهری با تاکید بر باغات اشتراکی جهت حفاظت و احیای باغات سنتی قزوین

کشاورزی شهری روشی برای برقراری ارتباط بیشتر مردم با طبیعت بوده و به طرق مختلف چون بام های سبز، دیوار سبز،باغ های عمودی، باغ های اشتراکی و باغ های اجتماعی در مکان های متنوعی از بام یا بالکن یک اپارتمان تا اراضی وسیع حاریها، رود دره های شهر و حتی محوطه باغات قدیمی شهر، که هنوز از توسعه در امان مانده اند، انجام می شود و نقش موثری می-تواند در تولید مواد غذایی و سهیم شدن در اقتصاد شهرخصوصا به شیوه ارگانیک داشته و ایجاد درامد و ارزش افزوده نماید.از سوی دیگر از جنبه های اجتماعی، مشارکت، همدلی و تعامل افراد جامعه را ارتقا می دهد. همچنین با تاثیر مثبت بر رویروحیه افراد و ایجاد حس خوداتکایی و مفید بودن می تواند موجب افزایش کارایی اجتماعی و اقتصادی افراد جامعه گردد ازجنبه دیگر این ایده می تواند تعامل بین جامعه با مدیریت شهری را افزایش داده و ایجاد روحیه مشارکت کند. این مزایا وبسیاری مزایای دیگر که اندیشمندان متعددی به مطالعه آنها پرداخته اند ،اهمیت و لزوم سرمایه گذاری علمی و اقتصادی را درتوسعه چنین دیدگاهی برای جامعه ما مشخص می کند. باغات سنتی شهر قزوین در دهه های اخیر شاهد تخریب و تغییرکاربری قابل ملاحظه ای بوده و طرح ها و برنامه های حفاظتی و حمایتی توفیق چندانی نداشته اناد. از این رو نیاز به ارائهراهکاری موثر و محرک در این زمبنه بخوبی احساس می شود. در این مطالعه با معرفی اجمالی کشاورزی و یکی از مدل هایرایج آن یعنی باغات اشتراکی، ایده تبدیل باغات مخروبه به قطعات کوچک مقیاس با امکان اجاره توسط اقشار مختلفی کهتمایل به فعالیت در این محدوده را دارند، تبیین شده است. سپس با مطالعه قسمت های مختلف و کیفیت باغات سنتی شهرقزوین از منابع معتبر و بررسی عکس های ماهواره ای، اراضی مناسب برای تبدیل شدن به باغات اشتراکی با مساحتی بالغ بر ۸۷هکتار شناسایی شده اند.

Keywords:

کشاورزی شهری , باغات اشتراکی , باغات سنتی