فرقه گرایی تشیع نخستین
Publish place: Seven Heavens، Vol: 21، Issue: 77
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 166
This Paper With 33 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HAFT-21-77_002
تاریخ نمایه سازی: 10 مرداد 1400
Abstract:
مارشال هاجسون در این مقاله، در پی پاسخگویی به چند پرسش در زمینه شکلگیری تشیع نخستین و پایایی آن در تاریخ است؛ تشیع نخستین چگونه فرقه گرا شد؟ در صدر اسلام با آنکه بسیاری از جریان های مخالف جریان حاکم (خلافت) جذب اهل تسنن شدند، شیعه چگونه توانست تفاوت های اختصاصی اش را حفظ کند و تعمیق بخشد و به عنوان فرقهای توانمند و مستقل از اهل سنت به حیات خویش ادامه دهد؟ استقلال مذهبی غلات و مزایای راهبردی گرایش های فرقه ای دوران امامت امام جعفر صادق (ع) در پافشاری تشیع بر اصول نخستین و آمیختهنشدن با اهل سنت موثر افتاد. طرد علی (ع) از خلافت پس از پیامبر (ص) نخستین شکستی بود که بر پیکره تشیع وارد آمد و در این میان افرادی همچون مالک اشتر، محمد بن ابوبکر، سلمان فارسی و ... نقش منحصر به فردی برای ایشان و برخی از اولادش قائل شدند که بعدها با گسترش نگرش های غالیانه غلات رشد کرد. البته بسیاری از عقاید غلات را امام جعفر صادق (ع) تصحیح کردند و نص بر امامت طرح شد و گسترش یافت و مهمترین مولفه امامت شیعی شناخته شد. در ادامه نیز منصوصبودن ائمه و انحصار آن در دوازده امام از نسل علی (ع)، موجبات شکل گیری تشیع اثناعشری را فراهم آورد.
Keywords:
Authors
اکبر باقری
دانش آموخته دکتری مذاهب کلامی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران