نسرین میانجی - استادیار گروه کلام اسلامی، مجتمع آموزش عالی بنت الهدی، جامعه المصطفی العالمیه، قم، ایران

غیب دانی غیرانبیا یکی از مسائل کلامی است که از دیرباز تا کنون اندیشمندان مسلمان را به خود مشغول کرده و درباره آن اظهارنظرهای متفاوتی ابراز داشته اند. بعضی از علمای اهل سنت در طول تاریخ برای تاختن به شیعیان این مسئله را بهانه قرار داده اند و با اعتقاد شیعه به غیب دانی غیرانبیا، از جمله امامان، مخالفت، و شیعیان را به شرک و غلو متهم کرده اند، در حالی که با مراجعه به اندیشه بسیاری از علمای برجسته اهل سنت و منابع دست اول حدیثی آنها، از جمله صحیح بخاری و مسلم، نتیجه دیگری به دست می آید. بنابراین، در این جستار با استناد به سخن بعضی از علما و روایات صحیحین نشان داده خواهد شد که: ۱. باور به غیب دانی غیرانبیا اختصاصی به شیعه ندارد؛ ۲. مبنای کلامی شیعه در پذیرش علم غیب امام، علاوه بر دلایل درون مذهبی از ناحیه روایات و نظر بزرگان اهل سنت نیز تایید شده است؛ ۳. معلوم خواهد شد که غالی و مشرک دانستن شیعه اتهامی است ناشی از تعصبات مذهبی.

علم غیب, بخاری, مسلم, اهل سنت, منابع حدیثی