مهدی خانجانی - نویسنده مسئول: کارشناس ارشد مدیریت دفاعی، دانش آموخته دانشگاه فرماندهی و ستاد ارتش جمهوری اسلامی ایران،
رحیم صادقی - دانشجوی دکتری دانشگاه شاهرود، رشته مدیریت ورزشی .شاهرود، ایران،

جنگها با پیشرفت فناوری و به کارگیری تسلیحات مدرن، راهکنش­ها و ابزار مختلف، ماهیت پیچیده تری به خود گرفته که نمونه آن جنگ ترکیبی است. تجربه حاصل از جنگ عراق و افغانستان، نقش نیروهای ویژه و واکنش سریع را برجسته کرده، به­طوری­که یکی از ابزارهای مهم جنگ ترکیبی به شمار می رود. این تحقیق به­دنبال چگونگی به کارگیری یگانهای واکنش سریع در جنگ ترکیبی است. با توجه به ماهیت موضوع، این پژوهش از لحاظ نوع کاربردی و از لحاظ روش آمیخته (ترکیبی) است. جمع­آوری داده­ها و اطلاعات به دو روش میدانی و کتابخانه­ای با استفاده از اسناد و مدارک، مصاحبه با صاحبنظران و پرسشنامه محقق ساخته صورت گرفته است. جامعه پژوهش فرماندهان تیپ و گردانهای واکنش سریع نزاجا بودند که نمونه این پژوهش با توجه به کم بودن تعداد جامعه به صورت تمام­شمار۱۲۰ نفر تعیین شد. پایایی سوالات پرسشنامه بر اساس آلفای کرونباخ ۸۷/۰ به دست آمد. روایی پرسشنامه به تایید چند تن از استادان اهل فن رسید که درنهایت به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از Spss۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد که راهکنش­های نفوذ، عملیات مستقیم و جنگ شهری در یگانهای واکنش سریع تاحد زیادی در جنگ ترکیبی کاربرد دارد.

نیروی واکنش سریع, جنگ ترکیبی, راهکنش, نفوذ