علیرضا کاوه نوش آبادی - دکتری زبان و ادبیات عربی، استاد مدعو دانشگاه فرهنگیان، دبیر آموزش و پرورش تهران
فاطمه لطفی مفردنیاسری - دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات عربی

در فرایند یاددهی- یادگیری، ارزشیابی همواره عنصری مهم، ضروری، کارآمد و موثر است. اما آنچه مهم مینماید، نوع نگاه به ارزشیابی است. به طوری که اگر ارزشیابی را فقط در برگزاری یک آزمون مجازی خلاصه کنیم، با چالشهای مختلفی روبه رو خواهیم شد که مهمترین آن عدم اعتبار پاسخگویی است. اما اگر ارزشیابی را یک فرایند، آن هم در خدمت و مکمل آموزش تلقی کنیم، با این نوع نگاه، سنجش و ارزشیابی نیز از اعتبار بیشتری برخوردار خواهد بود. بروز بیماریهای واگیرداری چون کووید ۱۹ و همه گیر شدن آن نه تنها یادگیری را به سمت و سوی یادگیری الکترونیکی ومجازی سوق داده است، بلکه ارزشیابی را ناگزیر مجازی نموده است. حال سوال اساسی این است که چگونه میتوان با رویکردهای سنتی و مرسوم سنجش و ارزشیابی، که برای آموزش حضوری طراحی و اجرا شده، ارزشیابی مجازی مناسبی را انجام داد؟ برای رسیدن به این مهم، چه روشهای جایگزین مطلوبی را میتوان به کار گرفت؟ پژوهش حاضر از رهگذر روش توصیفی- تحلیلی به دنبال آن است که چالش ها و فرصتهای موجود در مسیر ارزشیابی مجازی را به ویژه در روزهای بحرانی کرونا بررسی و واکاوی کند. به نظر میرسد، روشهای ارزشیابی مرسوم قبل از کرونا از جمله آزمونهای پایان نوبت، معیار و ملاک مناسب، دقیق و مفیدی برای ارزیابی و سنجش آموزشی در دوران کرونا نیست؛ بلکه در این مسیر، بایستی از انواع دیگر ارزشیابی استفاده نمود و نگاه کلان به ارزشیابی مجازی را نیز تغییر داد.

آموزش زبان عربی، آموزش مجازی، ارزشیابی مجازی، کرونا.