زینب طیبی - استادیار علوم قرآن و حدیث، دانشگاه فرهنگیان

بنا بر اصل شانزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، زبان عربی که زبان قرآن و علوم و معارف اسلامی است و ادبیات فارسی به طور کامل با آن آمیخته است، باید پس از دوره ابتدایی تا پایان دوره متوسطه در همه کلاسها و در همه رشته ها تدریس شود. با پدیدآیی ظرفیتهای جدید حقوقی، ساختاری و نیروی انسانی در دهه اخیر، نگرش راهبردی، نظام مند و ساختاری به فعالیتهای آموزشی در نظام برنامه ریزی و سیاستگذاری فرهنگی و آموزشی کشور از رشد چشمگیری برخوردار شده است و اقداماتی در گسترش رویکرد راهبردی در مدیریت، برنامهریزی و آموزش زبان عربی صورت گرفته است. اما این فعالیتها آنچنان که باید، متناسب با جایگاه زبان عربی و کلید فهم قرآن و حدیث، نیست. با توجه به جایگاه آموزش و پرورش در تربیت نیروی انسانی کارآزموده و متخصص و انتقال ارزشهای اسلامی به نسلهای بعد، تلاش مستمر در تقویت مبانی، روشهای آموزش و یادگیری زبان عربی متناسب با سند جامع علمی کشور و اسناد بالادستی و جهت دهی امکانات و منابع به سوی دانش و مهارت تخصصی آموزش زبان عربی تلاشی بایسته است. نوشتار حاضر با روش توصیفی تحلیلی میکوشد تا راهبردهایی را به عنوان راهبردهای آموزش و یادگیری اثربخش زبان عربی معرفی کند. برخی از این راهبردها عبارتند از: آموزش پرسش محور، گروه محور، آموزش مبتنی بر تفاوتهای فردی، بهره مند از فناوری اطلاعات و ارتباطات، آموزش مبتنی بر بازی، یادگیری متکی بر تفکر انتقادی و آموزش مبتنی بر فهم متن با قید دینی.

آموزش زبان عربی، راهبرد، یادگیری اثربخش، آموزش و پرورش.