تاثیر تلقیح باکتریهای خاکزی بر کاهش رواناب سطحی خاک متاثر از فرآیند یک چرخه انجماد-ذوب

فرسایش خاک ازجمله انجماد-ذوب خاک یک موضوع مهم محیط زیستی جهانی است. نه تنها باعث تخریب زمین میشود، بلکه با توسعه پایدار گرمایش جهانی باعث محدودیتهای محیط زیست ی شده و امنیت غذایی را تهدید میکند. تولید و تراکم ریزموجودات خاکزی به خصوص باکتریها میتواند راهکاری زیستی مناسب جهت حفاظت از منابع آب وخاک باشد. این پژوهش باهدف بررسی اثر کاربرد باکتریهای بومی بر کنترل و کاهش رواناب سطحی تحت شرایط یک چرخه انجماد-ذوب برنامه ریزی شد. برای این منظور، خاک موردمطالعه از اراضی دیم رهاشده و حساس به فرسایش منطقه بدرانلو در استان خراسان شمالی تهیه و به کرتهای کوچک فرسایش منتقل شد. سپس مناسب ترین باکتری های موجود در خاک مادری در حفاظت آب وخاک شناسایی، انتخاب، خالص سازی، تکثیر و در شش تکرار روی کرتهای آماده شده تلقیح شدند. در این راستا مقایسه تیمارهای شاهد و تلقیح شده با باکتری تحت شرایط چرخه انجماد- ذوب و شبیه سازی باران بادوام ۳۰دقیقه و شدت حدود ۷۰ میلی متر بر ساعت روی کرتهای فرسایشی کوچک ۰/۵) در ۰/۵ متر) با شیب ۲۰ درصد مستقر در آزمایشگاه شبیه ساز باران و فرسایش خاک دانشگاه تربیت مدرس صورت گرفت. بررسی نتایج، علاوه بر تایید عملکرد مناسب تیمار تلقیحی نسبت به تیمار شاهد در کاهش حجم و ضریب رواناب حاصل از فرآیند شبیه سازی بارش پس از ۶۰ روز تلقیح، نشان داد که تیمار تلقیح باکتری باعث افزایش ۱۰۲ درصدی زمان شروع رواناب و کاهش ۳۳ درصدی در حجم رواناب سطحی نسبت به تیمار شاهد، عملکرد قابلقبول و اثر معنیدار (p<۰/۰۰۱) داشته است. نتایج حاصل از پژوهش فعلی نشان میدهد که تلقیح باکتریهای خاکزی به دلیل پتانسیل بالا در کنترل فرسایش خاک میتواند رویکرد محیط زیست ی بسیار مناسب و موثر برای بهبود مولفه های رواناب در مناطق سردسیر و کوهستانی در کاهش فرسایش سطحی خاک تلقی شود.

Keywords:

باکتری خاک , پایداری خاک , پوسته زیستی خاک , نفوذپذیری خاک.