هدف از این مطالعه ارزیابی مدل CropSyst برای پیشبینی متغیرهای مربوط به چرخه نیتروژن در گندم و بررسی میزان هدررفت نیتروژن در سناریوهای مختلف مدیریتی تولید گندم در گرگان بود.
ارزیابی مدل برای پیشبینی تجمع نیتروژن و نیتروژن باقیمانده بعد از برداشت گندم با استفاده از داده های ۱۶ مزرعه گندم انجام شد. شبیهسازی تلفات نیتروژن از مزارع گرگان برای یک دوره ۴۰ ساله (۲۰۰۸-۱۹۶۷ (انجام شد. سناریوها عبارت از کشت آبی بهصورت رایج، کشت آبی بهصورت پرنهاده و کشت دیم بهصورت کمنهاده بودند. نتایج نشان داد که مدل بهخوبی میتواند عملکرد، تجمع نیتروژن و نیتروژن باقیمانده در مزارع گندم در گرگان را پیش بینی نماید. بیشترین تلفات نیتروژن مربوط به هدررفت گازی نیتروژن از مزارع بود که با تغییر سناریو از کمنهاده (۵/۴ کیلوگرم نیتروژن درهکتار) به سمت پرنهاده (۵/۱۲ کیلوگرم نیتروژن در هکتار) افزایش معنی داری نشان داد. تلفات از طریق فرار آمونیاک در سناریوهای کشت رایج، پرنهاده و کمنهاده به ترتیب ۵/۷ ،۱۱ و ۴/۴ کیلوگرم نیتروژن بر هکتار بود. میزان تلفات از طریق دنیتریفیکاسیون نسبت به فرار آمونیاک بسیار کمتر بود.
تلفات N۲O بین ۳/۰-۱/۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار بود. بین سناریوها از نظر آبشویی کل و آبشویی نیترات از مزارع اختلاف معنیداری مشاهده نشد. میانگین کل آبشویی در سناریوها معادل ۵/۵ و میزان آبشویی نیترات ۱/۳ کیلوگرم نیتروژن در هکتار بود. نتایج بهدست آمده بیانگر آن بود که
مصرف کود سرک اوره منجر به افزایش تلفات نیتروژن (فرار آمونیاک) میشود و تغییر نوع کود و یا مدیریت کودی میتواند باعث کاهش تلفات نیتروژن شود.