مریم شرزه یی - هیات علمی
مرضیه قائمی زاده - دانشجو

الیاف سلولزی نظیر پنبه از دیرباز در صنعت نساجی مورد استفاده قرار می گرفت. جذب بالای رطوبت و سازگاری با بدن از مزایای این الیاف است. امروزه با وجود پیشرفت و توسعه الیاف مصنوعی، همچنان الیاف سلولزی در زمره پرمصرف ترین الیاف در تولید منسوجات به شمار می رود. یکی از مهم ترین معایب استفاده از منسوجات سلولزی، عدم ثبات ابعادی و ایجاد چروک در ساختار پارچه می باشد که در صورت اعمال تنش در شرایط مرطوب ایجاد می گردد. از اوایل دهه بیستم میلادی تحقیقاتی به منظور ضد چروک کردن این منسوجات صورت گرفت. محققین استفاده از ترکیبات شیمیایی گوناگون نظیر رزین های فرمالدئید و پلی کربوکسیلک اسیدها را برای رفع این مشکل پیشنهاد کردند. منسوج تکمیل شده با توجه به خواص ایجاد شده کاربردهای متفاوتی دارد. بعضی از ترکیبات ضد چروک علاوه بر بهبود چروک پذیری پارچه سلولزی باعث افزایش ثبات ابعادی و بهبود پرزدهی پارچه می گردند. هرچند به کار بردن این ترکیبات بر روی پارچه اثرات نامطلوبی از جمله: کاهش استحکام کششی، مقاومت در برابر پارگی و تغییر رنگ پارچه را در بر دارد. در این تحقیق برخی اثرات ناخواسته ایجاد شده در اثر مصرف مواد ضد چروک مورد بررسی قرار گرفته است. 

کلمات کلیدی: تکمیل ضد چروک, خواص فیزیکی, پارچه سلولزی, نانوذرات