اعتبار شخصی تاریخ نگار به مثابه یک عامل بلاغی (مطالعه موردی: تاریخ فتوحات شاهی)

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 195

This Paper With 29 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_LRR-11-6_021

تاریخ نمایه سازی: 12 مرداد 1400

Abstract:

یکی از مباحث اصلی در تاریخ نگاری میزان اعتبار شخصی و مرجعیت تاریخ نگار است. اهمیت این امر از آنجاست که هر چه میزان اعتبار شخصی تاریخ نگار بالاتر باشد، میزان اقناع مخاطب به­طبع آن بالاتر می رود. در این جستار میزان تاثیرگذاری تاریخ نگار در اقناع مخاطب و شیوه ها و تمهیدات بلاغی و زبانی که به اعتبار سخن تاریخ نگار در جهت باورپذیری بیشتر مخاطب به کار گرفته می شده است، مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در این مقاله با به­کارگیری روش نقد نو ارسطویی برآنیم تا اعتبار شخصی تاریخ نگار و راهبردهایی را که تاریخ نگار برای بالا بردن اعتبار  شخصی خود به­کار می­برده است، نشان دهیم. از آنجایی که یکی از کارکردهای متن های تاریخی در راستای تحکیم و تثبیت حکومت­ ها نوشته می شوند، این متن ها آوردگاه استفاده از تمهیدات بلاغی و زبانی اند. تاریخ فتوحات شاهی اثر امینی هروی به­دلیل اینکه از نخستین تاریخ های نوشته­شده  و موثر در شکل گیری دولت و ایدئولوژی صفویان است، انتخاب شد، چراکه نقش و اعتبار شخصی تاریخ نگار و شیوه های اقناع گری وی بسیار اهمیت دارد.    

Keywords:

Keywords: neo- Aristotelian criticism , ethos , Futuḥāt-i shāhī , historiography , Safavi , واژه­های کلیدی: نقد نو ارسطویی , اتوس , فتوحات شاهی , تاریخ نگاری , صفویه.

Authors

حمزه کفاش

PhD Candidate in Persian Language and Literature, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran;

محمود فتوحی رودمعجنی

Professor, Department of Persian Language and Literature, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • • Ahmadi, M. & Poornamdarian, T. (۲۰۱۷) Reasons for changing ...
  • • Amīnī Haravī, (۲۰۰۴) Amīr Ṣadr al-Dīn Ibrāhīm. Futuḥāt-i shāhī. ...
  • • Amīnī Haravī, Amīr Ṣadr al-Dīn Ibrāhīm. Futuḥāt-i shāhī. Pers. ...
  • • Aristotle. (۱۹۹۱). Aristotle on rhetoric: A theory of civic ...
  • • Black, E. (۱۹۶۵) Rhetorical criticism :A study in method, ...
  • • Chaharsough Amin, T., Sultani, S.A.A. & Hejazi, M.J. (۲۰۱۹). ...
  • • Corts, Thomas E. (۱۹۶۸) The derivation of ethos, Speech ...
  • • Emarati Moghadam, D. (۲۰۱۶). Rhetoric from Athens to Medina, ...
  • • Foss, S. K. (۲۰۰۹) Rhetorical criticism: Exploration and practice, ...
  • • Gill, Ch. (۱۹۸۴). The Ēthos/Pathos Distinction in Rhetorical And ...
  • • Halloran, S. M. (۱۹۸۲) Aristotle's concept of ethos, or ...
  • • Ibn Bazzāz Ardabīlī, Tavakkulī b. Ismāʿīl. Ṣafvat al-ṣafā. Ed. ...
  • • J. A. Hendrix (۱۹۶۸) In defence of neo‐Aristotelian rhetorical ...
  • • James S. B. (۲۰۰۷). Ethos. In Encyclopedia of Rhetoric. ...
  • • Jasinski, J. (۲۰۰۱) Sourcebook on rhetoric, key concepts in ...
  • • Khvandamir, Ghiyath al-Din (۲۰۰۱). Tarikh-i habib al-siyar fi akhbar-i ...
  • • Mandelbaum, M. (۱۹۷۷) The anatomy of historical knowledge, The ...
  • • Manslow, A. (۲۰۰۰) The Routledge companion to historical studies, ...
  • • Manslow, A. (۲۰۰۲) Objectivity and the writing of History, ...
  • • Martin, W. (۲۰۰۲). Recent theories of narrative. Trans by ...
  • • Meybodi, H. (۲۰۰۰). Ibn Moin al-Din, Imam Ali’s Divan. ...
  • • Mitchell, C.P. (۲۰۰۹). The Practice of politics in Safavid ...
  • • Munslow, A. (۲۰۰۶). Deconstructing history. Trans by M. Moradi, ...
  • • Newall, P. (۲۰۰۹). Historiographic objectivity. In A Companion to ...
  • • Plato (۲۰۰۱). Plato’s works. Trans by M.H. Lotfi, ۱&۳, ...
  • • Quinn, Sh.A. (۲۰۰۰). Historical writing during the reign of ...
  • • Walsh, W.H. (۱۹۶۱). Introduction to philosophy of history. Trans ...
  • • Wichelns, H. A. (۱۹۶۲). The literary criticism of oratory. ...
  • • Wisse, J. (۱۹۸۹). Ethos and pathos from Aristotle to ...
  • • ابن بزاز (۱۳۷۶). صفوه الصفا. مقدمه و تصحیح غ. ...
  • • امینی هروی (۱۳۸۳). فتوحات شاهی. تصحیح م.ر. نصیری. تهران: ...
  • • امینی هروی. فتوحات شاهی. دست نویس شماره ۷۹۱۰۶، کتابخانه ...
  • • افلاطون (۱۳۸۰). دوره آثار افلاطون. ترجمه م.ح لطفی. ج ...
  • • عمارتی مقدم، د. (۱۳۹۵). بلاغت از آتن تا مدینه، ...
  • • کویین، شعله (۲۰۰۰). تاریخ نویسی در روزگار فرمانروایی شاه ...
  • • میچل، ک. (۲۰۰۹). سیاست ورزی در ایران عصر صفوی: ...
  • • مانزلو، آ. (۱۳۹۴). واساخت تاریخ. ترجمه م. مرادی سه ...
  • • مارتین، و. (۱۹۸۶). نظریه های روایت. ترجمه م. شهبا ...
  • • میبدی، ح. (۱۳۷۹). شرح دیوان منسوب به امام علی ...
  • • والش، د.اچ. (۱۹۶۱). مقدمه ای بر فلسفه تاریخ. ترجمه ...
  • • چهارسوقی امین، ت.، و سلطانی، ص.ع.ا.، و حجازی، م.ج. ...
  • • احمدی، م.، و پورنامداریان، ت. (۱۳۹۶). معرفی روش های ...
  • References ...
  • نمایش کامل مراجع