سارا طباطبایی - Assistant Professor, Department of French Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran

استفاده از آواها و ساختارهای خاص برای القای انواع عواطف و معانی در شعر فارسی سابقه ای بس طولانی دارد و در میان منتقدان ایرانی نیز کسانی بوده اند که به ارزش القایی آن­ها باور داشته، اما هرگز به شیو ه ای علمی به مطالعه تاثیرشان نپرداخته­اند. هدف جستار حاضر نه­تنها بررسی این تاثیر به شیوه ای علمی با استناد به یافته های زبان شناسان مطرح دنیاست، بلکه فراتر از آن و به­طور کلی، بررسی نقش آوا و ساختار شعری در  فرایند حسی ادراکی گفتمان و روند تولید معناست تا درنهایت به این پرسش اصلی پاسخ داده شود که آیا این ارتباط میان آوا و ساختار با حواس و ادراک تن شاعر (گفته پرداز) است که به تولید معنای یک سروده می انجامند.  تحلیل موشکافانه زبان شناختی و نشانه معناشناختی عناصر تشکیل دهنده یک سروده کوتاه از احمد شاملو، شاعر سپیدگوی معاصر ایرانی، نشان می دهد که چطور گفته پرداز بی نیاز از بلندسرایی برای انتقال مفاهیم و مکنونات قلبی خود، می تواند تنها در چند مصراع و به کمک چند واژه محدود منظومه ای بیافریند که تک تک عناصرش از آوا گرفته تا ساختار متوازن و جریان حضور بدن حسی ادراکی  گفته پرداز، هر یک به­تنهایی و در کنار هم، به نوعی در پیدایی معنای آن موثر و سهیم اند.

linguistic analysis, semiotic analysis, evocable phonemes, parallel structure, Ahmad Shamloo, تحلیل زبان شناختی, تحلیل نشانه معناشناختی, القاگری آواها, ساختار متوازن شعری, احمد شاملو.