نقش مدیریت شهری و تاثیر معماری شهری در پیشگیری از جرم در جامعه

یکی از پیچیده ترین مسائل در شهرهای جهان، نرخ بالای جرم و افزایش ناهنجاری های اجتماعی در آنهاست. بروز انواع جرمو ناهنجاری باعث ایجاد حس ناامنی و تحمیل مشکلات مالی بر دوش جامعه، دولت و تشکیلات قضائی کشور می شود. امروزهافزایش تصاعدی میزان وقوع جرم به موازات افزایش جمعیت، در اکثر کشورهای جهان قابل مشاهده است. مبارزه با جرم وکجروی های اجتماعی منوط به شناخت عوامل جرمزا است. بنابراین با از بین بردن این عوامل یا کاهش اثرات آن می توان ازبروز جرایم پیشگیری نموده و یا حداقل از میزان آن در جامعه کاست. آمارهای موجود در کشورهای جهان نشان میدهدپیشگیری از جرم از طریق افزایش نیروهای پلیس، تدابیر شدید امنیتی، صدور احکام و مجازات های شدیدتر و احداث زندانهای بیشتر راه به جایی نمیبرد. بیشک رابطه انسان با مکان یا به طور کلی محیط پیرامون او به وسیله مجموعه کنش های اونمود می یابد. هر انسان با توجه به سطح آگاهی، دانش و توان فنی خود به دخل و تصرف در محیط پرداخته و از طرفی اینشرایط محیطی و مکانی است که حدود و نحوه عمل و شیوه رفتار های او را مشخص می نماید. به طور کلی تمامی ناهنجاری هاو مفاسد اجتماعی و هر فعل و ترک فعل که تحت عنوان جرم شناخته می شود به هر نحوی که از انسان سر بزند دارای بسترزمانی و مکانی است. بنابراین تفاوت در شرایط مکانی و خصوصیات رفتاری در کنار عامل زمان، توزیع فضایی نابرابر جرایم را درپی دارد. این تفاوت موجب می شود تا در واحد مکان ناهنجاری های اجتماعی به طور یکسان پراکنده نباشد.

Keywords:

پیشگیری از جرم , معماری , الگوی سکونت , فضای قابل دفاع , طراحی شهری