تحلیل کارکرد رخدادی زبانی شطح در نظام گفتمانی غزل مولانا در دیوان شمس
عنوان مقاله: تحلیل کارکرد رخدادی زبانی شطح در نظام گفتمانی غزل مولانا در دیوان شمس
شناسه ملی مقاله: JR_LRR-9-5_007
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_LRR-9-5_007
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
ابراهیم کنعانی - Assistant Professor of Persian Language and Literature, Kosar University- Bojnord, Iran
خلاصه مقاله:
ابراهیم کنعانی - Assistant Professor of Persian Language and Literature, Kosar University- Bojnord, Iran
شطح عرفانی در بستر نظام رخدادی زبان تحقق میپذیرد و نظام رخدادی با گستره نشانهشناسی پساگرماسی در پیوند است. نظام رخدادی زبان نیز بهدلیل ویژگیهای لحظهای، آنی، بارقهای و استحالهای کارکردی تنشی عاطفی مییابد. این وضعیت، حضوری پدیداری، حسی عاطفی و تنشی را برای سوژه رقم میزند که نتیجه آن بیخویشی اوست. بسیاری از غزلهای مولانا نیز برآیند همین لحظههای بیخویشی است؛ لحظههایی که سوژه خویشتنداری خود را از دست میدهد و ناگزیر به افشای راز میشود. حاصل این افشاگری شطح نامیده میشود. بر اساس این، پرسش بنیادین مقاله پیش رو این است که شطح در نظام زبانی غزلهای مولانا بر اثر کدام فرایندها و کارکردهای گفتمانی رخ میدهد. درواقع، هدف پژوهش حاضر، تحلیل نشانه معناشناسی شطح عرفانی در نظام زبانی غزلهای مولانا برای تبیین نظام رخدادی و چگونگی رخداد معنا در آن است. این پژوهش نشان
میدهد غزلهای شطحی مولانا در فضایی رخدادی شکل میگیرند. این فضا نیز بهواسطه ویژگیهای استحالهای، زیباییشناختی، جسمانهای و شوشی گفتمان پیوسته دگرگون میشود و بدینسان شاهد توالی رخدادها و ترمیم آنها هستیم. این امر، درنهایت سبب آغشتگی حضور سوژه و همحسی و همپیوندی او با حقیقت مطلق و ژرفای هستی میشود.
کلمات کلیدی: Keywords: Semiotics, Rumi's sonnet, Shath, Event, Discourse, واژههای کلیدی: نشانه معناشناسی, غزل مولانا, شطح, رخدادی, گفتمان.
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1249799/