رضا پیش قدم - Ferdowsi University of Mashhad
شیما ابراهیمی - Ferdowsi University of Mashhad

مهارت نوشتاری در پرورش توانایی های زبانی، درک و فهم، برقراری ارتباط با دیگران و بیان احساسات زبان آموزان نسبت به زبان فارسی نقش مهمی دارد. در پژوهش حاضر به منظور کیفیت­بخشی روش تدریس مهارت های زبانی به غیر­فارسی­زبانان، فرضیه «نسبیت حسی» در مورد آموزش زبان بررسی می­شود. فرض بر این است که در­صورت درگیری حواس بیشتری از زبان آموز به هنگام یادگیری، درک او از واقعیت و یادگیری زبان مقصد نیز متفاوت می شود. لذا، نگارندگان تاثیر آموزش مبتنی بر  حواس پنج­گانه را بر مهارت نوشتاری فارسی ­آموزان، بررسی کرده اند. بدین منظور ۴۰ زبان آموز زن غیر­فارسی زبان از ۱۶ کشور با سطح زبان فارسی یکسان (سطح ۷) انتخاب شدند و پس از تقسیم به ۴ گروه ۱۰ نفره در مدت­زمان ۵ هفته (۲۰ جلسه تدریس) بر اساس آموزش مبتنی بر نسبیت حسی ارزیابی شدند. نتایج تحلیل ۲۰۰ نوشته زبان آموزان در مورد چهار موضوع فرهنگی ایران و بر اساس معیار CAF (پیچیدگی، دقت و روانی) نشان داد که الگوی نسبیت حسی بر مهارت نگارش زبان آموزان تاثیر معنادار و مثبت داشته است. بدین معنا که با درگیری محرک­های حسی بیشتر، اطلاعات در حافظه بلندمدت زبان آموز درونی می شود. بر این اساس، با تغییر حواس زبان آموزان و افزودن حواس جدید به آنان به صورت سلسه ­مراتبی توان یادگیری گسترش یافته است. پس از آن با درگیری حواس بیشتر، میزان دقت، روانی و پیچیدگی نوشته ها در مرحله درون ­آگاهی (درونی و جامع) نسبت به مرحله برون ­آگاهی (شنیداری، دیداری و لمسی - حرکتی) بیشتر بوده است. بنابراین، از این الگو می توان در تدریس مهارت های زبانی بهره برد.  

Keywords: Sensory relativity hypothesis, Writing skill, CAF, non-Persian language learner., واژه های کلیدی: فرضیه نسبیت حسی, مهارت نوشتاری, معیار CAF, غیر فارسی زبانان.