سید محمد رضا بهشتی - دانشجوی دکتری، گروه علوم دامی، پردیس کشاوری و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج ، ایران.
کامران رضایزدی - دانشیار، گروه علوم دامی، پردیس کشاوری و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج ، ایران.
آریا بدیعی - استادیار،دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، ایران.
مصطفی صادقی - دانشیار، گروه علوم دامی، پردیس کشاوری و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج ، ایران.

هدف از این پوهش بررسی تاثیر مصرف سطوح مختلف مخمر زنده بر سلامت و عملکرد شکمبه گاوهای شیری تغذیه شده با جیره های حاوی سطوح مختلف کربوهیدرات های غیر فیبری بود. در این آزمایش، از شش راس گاو شیری فیستولاگذاری شده در قالب طرح مربع لاتین گردان با شش دوره زمانی (۱۴ روزه) و شش جیره مختلف استفاده شد که تیمارهای آزمایش شامل: ۱) سطح کربوهیدرات های غیر فیبری پائین بدون مخمر، ۲) سطح کربوهیدرات های غیر فیبری پائین همراه با پنج گرم مخمر، ۳) سطح کربوهیدرات های غیرفیبری پائین همراه با ۱۰ گرم مخمر، ۴) سطح کربوهیدرات های غیر فیبری بالا بدون مخمر، ۵) سطح کربوهیدرات های غیر فیبری بالا همراه با پنج گرم مخمر و ۶) سطح کربوهیدرات های غیر فیبری بالا همراه با ۱۰ گرم مخمر بود. مصرف ماده خشک روزانه، فعالیت نشخوار، فراسنجه های شکمبه ای و متابولیت های خونی در هر دوره اندازه گیری شد. مصرف ماده خشک، فعالیت نشخوار و قابلیت هضم مواد مغذی، pH و میانگین دمای شکمبه تحت تاثیر تیمارهای آزمایش قرار نگرفت. شاخص های عمومی سلامت و پلاسمای خون نیز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد افزودن مخمر زنده به جیره هایی به غلظت مختلف NFC تاثیری بر عملکرد شکمبه، قابلیت هضم مواد مغذی خوراک و متابولیت های خونی ندارد. 

سلامت, عملکرد شکمبه, کربوهیدرات های غیر فیبری, گاو شیری, مخمر زنده