ارزیابی کاربرد روش "پیچش" برای تعیین مقاومت های فشاری و خمشی در جای بتن الیافی

نظر به اینکه روش های آزمایشگاهی تعیین مقاومت بتن، عمدتا کیفیت مصالح مورد استفاده در تهیه بتن را کنترل می نمایند و ارزیابی مناسبی از روند کسب مقاومت بتن در سازه ارائه نمی نمایند، انجام آزمون هایی جهت ارزیابی مقاومت بتن سازه از اهمیت خاصی برخوردار است. از جمله آزمون های با خرابی جزئی، روش "پیچش" می باشد که دارای کاربری وسیع در تعیین مقاومت انواع بتن هم در آزمایشگاه و هم در محل سازه می باشد. در این مقاله، تاثیر نوع الیاف (فولادی، شیشه ای و پلی پروپیلن) بر نتایج به دست آمده از روش "پیچش" برای تعیین مقاومت درجای بتن با به کارگیری ۲۳۴ نمونه، مطالعه و نتایج حاصله ارائه گردیده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که یک همبستگی قوی خطی میان مقاومت فشاری و مدول گسیختگی با نتایج حاصل از انجام آزمون "پیچش" برقرار می باشد. همچنین به منظور بررسی الگوی تنش های ایجاد شده در بتن، چسب و استوانه آزمون "پیچش" و الگوی ایجاد و گسترش ترک ها در نمونه بتنی به هنگام انجام آزمون، مدل سازی و تحلیل غیر خطی با استفاده از نرم افزار اجزا محدود Abaqus/CAE ارائه گردیده است. انجام آنالیز اجزا محدود با لحاظ توابع شکل غیر خطی برای المان ها در کشش و فشار بر روی نمونه بتنی با مقاومت ۴۰ مگاپاسکال نشان می دهد که با رعایت فاصله حداقل به اندازه ۲۰ میلی متر تاثیری بر نتایج آزمون "پیچش" و پراکندگی آن ها ندارد.

Keywords:

مقاومت , پیچش , الیاف , مدول گسیختگی , تحلیل غیر خطی