شناخت محیطی با بهره گیری از اصول شهرسازی و ساخت پروژه های طبیعت گرا در راستای ارتقاء کیفیت فضاهای شهری از بعد روانشناسی محیط

شناخت محیطی مربوط به این امر می شود که ما چگونه اطلاعات راجع به محیط فیزیکی اطرافمان را تهیه، آماده،ذخیره و فراهم می نماییم. این مقوله شامل شناخت فضایی، که به ما در جهت یابی در محیط، کمک می کند وشناخت غیر فضایی، که دربرگیرنده خاطرات و مدلهای ذهنی است، می باشد. ما با استفاده از ساده سازی، پیرایهگیری و حذفیات متوجه می شویم که مردم محیط پیرامون خود را چگونه می بینند و چه المان هایی برایشان مهماست. برخی روشها به ما می آموزد که لازم نیست تمام اطلاعات را مانند یک نقشه به خاطر بسپاریم. بجای آن میتوانیم یاد بگیریم که اطلاعات را برحسب نیاز خود و به گونه ای خلاصه در ذهن خود نگه داریم. ما ممکن استاطلاعات را ساده کنیم، تغییر دهیم و یا حذف کنیم ولی تمام این کارها در راستای برآوردن نیازهای شخصی ماانجام می گردد. بحث درباره باور " جزمیت شهرسازی " ریشه های آن و عواقب پیروی از این باور، بخش عمدهای از ادبیات روانشناسی محیط را تشکیل می دهد. پیمایش آنها، جای دیگری را طلب می کند . آنچه در اینمختصر قابل ذکر است اینست که برای فرار از دام جزمیت شهری باید میان محیط بالقوه یعنی محیطی که در ذهنمعمار وجود داشته و با آرمانهای او آمیخته است و محیط بالفعل یعنی محیطی که در عمل ساخته شده و مورد بهرهبرداری مردم قرار می گیرد تفاوت قائل شد. هر محیط بالقوه قابلیت تبدیل به محیط بالفعل را نخواهد داشت، مگراینکه برای شرایط فرهنگی – اجتماعی آن نیز برنامه ریزی شود . این مقاله به روشی کیفی توصیفی پس از ارائهتعریف طبیعت گرایی و روانشناسی محیط به ارتباط میان این و نحوه بهره گیری از فضاهای شهری می پردازد کهبدون تردید تاثیر بسزایی در پیشبرد اهداف شهری خواهد داشت.

Keywords:

شهرسازی طبیعت گرا , روانشناسی محیطی , فضاهای شهری , طراحی