محمدمهدی فرازی - کارشناس معاونت شهرسازی و معماری شهرداری شیراز- دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آپادانا شیراز

در حدود پانصد سال پیش، لئوناردو داوینچی، محدودیت قدرت خلق و ابداع بشر را نسبت به خلقت در جهانطبیعی اظهار کرده است. این اظهارنظر، علیرغم تمام پیشرفت های بشری و پیدایش شیوه های علمی و رایانه هایقدرتمند ،هنوز هم به صورت یک حقیقت بدیهی و اصولی مطرح است. بشر امروز ، در پیروی از این حقیقت بدیهیدچار ناکامی شده است و همچنان با چالش های بزرگی روبه رو است. هر سال که می گذرد ، وجوه مادری زندگیبشری رنگ و بویی غیرطبیعیتر به خود میگیرد و این روند واگرا بین انسان و طبیعت با شتاب زیادی در حالگسترش است. مطالعه ی بر روی طبیعت و رابطه آن با انسان به ما اجازه میدهد که راه حل های مختلفی را برای ایناوضاع آشفته بیابیم.از ابتدای تاریخ تا زمان حاضر همیشه طبیعت محور ذهن انسان بوده است، می توان گفت طبیعتیعنی هر آنچه بیرون ذهن انسان است،که در مقاله حاضر به بحث و نتیجه گیری مولفه های مد نظر در رابطه بااثرایجاد فضای سبز برمنظر شهری با رویکرد تعاملات اجتماعی و باززنده سازی محیط در شهر شیرازپرداخته است.

فضای سبز، منظر شهری، محیط، باززنده سازی، تعاملات اجتماعی