مرضیه انتظاری - دانشجوی دکتری رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
بهروز عبدلی - دانشیار گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
علیرضا فارسی - دانشیار گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

هدف: اختلال بیش فعالی-نقص توجه یک اختلال مزمن و شایع در کودکان است. این اختلال با سطح فعالیت نامناسب، رفتارهای کنترل نشده و نقص در حافظه کاری توصیف می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر دستکاری فعالیت سیستم دهلیزی بر حافظه فضایی دیداری کودکان بیش فعال -نقص توجه انجام گرفت. روش بررسی: شرکت کنندگان پژوهش حاضر ۲۴ کودک بیش فعال – نقص توجه بودند که پس از تکمیل پرسشنامه کانرز معلمان،  مصاحبه بالینی با والدین و بر اساس ملاک های ورود به مطالعه برای شرکت در این تحقیق انتخاب شدند. کودکان در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش حاضر نرم افزار کرسی بلک (CBT) برای سنجش متغیر حافظه فضایی دیداری بود. همچنین برای گروه آزمایش ۱۰ جلسه تمرینات چرخشی، تعادلی و ترکیبی منتخب جهت افزایش فعالیت سیستم دهلیزی در نظر گرفته شد. شرکت کنندگان درجلسه پیش آزمون و پس آزمون قرار گرفتند و نتایج آنها ثبت گردید. داده های پژوهش توسط نرم افزار  SPSS نسخه ۲۱ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها:  نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین نمرات گروه ها در متغیر حافظه فضایی دیداری در مرحله پیش آزمون تفاوت معنی داری وجود ندارد (۰/۰۵>p). نتایج تحلیل واریانس با اندازه های تکراری نشان داد اثر اصلی مراحل ارزیابی (پیش آزمون، پس آزمون) معنادار است (۰/۰۵

عملکرد دهلیزی, حافظه فضایی-دیداری, اختلال بیش فعالی-نقص توجه