بررسی توزیع مکانی راندمان آبیاری در ایران

یکی از چالش های اساسی در خصوص استفاده اصولی و صحیح از آب در کشاورزی که بین وزارتین نیرو و کشاورزی مطرح است، موضوع راندمان آبیاری (انتقال، توزیع و کاربرد) است. در این تحقیق اقدام به پهنه بندی راندمان کاربرد با استفاده از روشهای زمین آماری شد. در بین روشهای میانیابی روش فازی کریجینگ کمترین میانگین خطای مطلق (۱/۴۹) و بیشترین همبستگی (R۲= ۰/۸۸) را بین داده های برآورد شده از داده های مشاهده شده به خود اختصاص داده است. نقشه پهنه بندی راندمان کاربرد نشان داد که نواحی شمال شرقی و شمال شامل استانهای خراسان رضوی، خراسان شمالی، گلستان، مازندران، نواحی مرکزی شامل سمنان، تهران و شمال اصفهان، نواحی غربی شامل همدان، کرمانشاه کردستان و جنوب غربی شامل خوزستان شمال چهارمحال و بختیاری و ایلام دارای کمترین مقدار راندمان کاربرد آب آبیاری میباشد. مقدار این شاخص از ۴۱ تا ۵۱ درصد متغیر میباشد. در استانهای شمالی، شمال غربی و غرب شامل اردبیل، آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی، گیلان، لرستان و مرکزی مقدار راندمان کاربرد متوسط و بین ۵۰ تا ۶۰ درصد متغیر است. بیشترین مقدار متوسط راندمان کاربرد در استانهایی مانند فارس، بوشهر، هرمزگان، سیستان و بلوچستان و یزد و کرمان علیرغم کمبود باران و تبخیر زیاد سالانه، از ۵۲ تا ۸۸ درصد متغیر میباشد.

Keywords:

راندمان کاربرد , زمین آمار , فازی کریجینگ , تبخیر سالیانه