پایش خشکسالی با استفاده از شاخص بارش- تبخیر و تعرق استاندارد شده( مطالعه موردی: شهرستان بیرجند)

فراوانی وقوع خشکسالی و سیل در کشور ایجاب مینماید تا دردوره های خشک استراتژی های مدیریت منابع آب مورد توجه قرار گیرد. متغیر دما بدلیل تاثیر زیاد آن بر میزان تبخیر و تعرق پتانسیل، در اقلیم های مختلف کشور به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. در این تحقیق شاخص SPEI درمقیاس های یک، ۶ ماه و یکساله مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه از آمار مجموع بارندگی ماهانه، میانگین روزانه درجه حرارت حداکثر و حداقل درماه با دوره آماری ۱۹۸۵-۲۰۲۰مربوط به ایستگاه هواشناسی سینوپتیک بیرجند استفاده گردید. مقادیر مثبت SPEI بیانگر مثبت بودن بیلان آب و مقادیر منفی آن بیانگر بیشتر بودن تبخیر و تعرق پتانسیل نسبت به بارش است. در این ایستگاه دوره های مرطوب در بازه زمانی ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۸ و دوره های خشک در بازه زمانی ۱۹۹۹ تا ۲۰۲۰ دیده میشوند.اگر چه در بازه سالهای ۱۹۹۹-۲۰۲۰ بصورت جزئی سالهای مرطوب نیز دیده می شود، اما تداوم ندارند و رژیم خشکسالی در این بازه حاکم میباشد. نتایج بررسی روند با استفاده از آزمون من-کندال نیزحاکی از شدیدتر شدن وضعیت خشکسالی طی این سالها در ایستگاه بیرجند است و در نتیجه بار برداشت از منابع آب در این سالها افزایش یافته است.

Keywords:

شاخص خشکسالی , SPEI , بیرجند , بررسی روند خشکسالی