روشهای خود تربیتی و دیگر تربیتی در نامه ۳۱ نهج البلاغه

این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی و توصیفی و به منظور بررسی روشهای تربیتی در نامه ۳۱ نهج البلاغه انجام شده است. یافته ها حاکی از آن است که تربیت فرزند یکی از دعدغه های مهم و اساسی والدین و مربیان تربیتی در طول تاریخ بوده و هست. والدین و مربیان آگاه و مسولیت پذیر، همواره در صدد است تا با بکار گیری روشهای صحیح تربیت، فرزندان شایسته ای را تحویل جامعه دهند. در این میان امام علی علیه السلام بزرکترین منشور تربیتی (تربیت فرزند) را در قالب نامه ی به فرزندش امام مجتبی علیه السلام بیان نموده است. با مراجعه به این نامه، بررسی و تحلیل آن، میتوان به این نتیجه دست یافت که در این نامه، بطور کلی دو روش خود تربیتی و دیگر تربیتی بکار رفته است. روشهای استخراجی در این تحقیق عبارت است از: روش توکل، یاد مرگ، دعا، عبرت آموزی، عادت دهی، موعظه ( به عنوان روشهای خود تربیتی) الگو، تجربه، محبت، پرهیز از خشونت، استدلال( به عنوان روش های دیگر تربیتی).

Keywords:

روشهای تربیتی , نهج البلاغه , امام علی , خود تربیتی , دیگر تربیتی