مهدی گلناری عباسی

حیات طیبه، حیات حقیقی انسانی است که حیات دنیوی با همه گستردهگیاش بستر آن، و حیات اخروی با جاودانگی و اهمیتش تبلوراین حیات حقیقی است. واژه حیات در مقابل موت، به معنای زندگی و زنده بودن است و آن را نیروی رشد و حرکت و احساس نیز گفتهاند.طیبه یا طیب به معنای پاک و پاکیزه و آن چیزی است که انسان به طور طبیعی به آن تمایل دارد. در مقابل خبیث و ناپاک که انسان ازآن متنفر است، می باشد از منظر فیلسوف بزرگ یونان ارسطو حیات نیکو و زیبا عبارت است از: )) لذت و آزادگی و خروج از درد وبیگانگی(( ایمان معیار حیات طیبه است به این معنا که با ایمان، می توان به حیات طیبه وارد شد. پروردگار مهربان در قرآن کریم می فرماید: «من عمل صالحا من ذکر او انثی و هو مومن فلنحیینه حیاه طیبه و لنجزینهم باحسن ماکانوا یعملون»هر که را از زن و مرد مومن که عمل نیک انجام دهد، به حیاتی پاک و طیب زنده می کنیم و پاداش بهتر از عملشان می دهیم . بی گمان، سبک زندگی مبتنی برمبانی اعتقادی خاصی است؛ زیرا هر نظام عقیدتی پیروان خود را به سوی الگوهای رفتاری مطابق با محتوای معارف خویش سوق می دهد در نظام اعتقادی اسلام تمامی مبانی به یک اصل ریشه ای به نام«توحید»برمی گردد. علامه جعفری حیات را اصیل ترین هدف می دانداو حیات معقول را حیاتی پاک ازآلودگی ها می داندکه فرد خودش را درمجموعه ی بزرگی به نام جهان هستی،که پایانش منطقه ی جاذبه ی الهی است درمسیرتکامل می بیند.به نظرعلامه حیات معقول حیات آگاهانه ای است که نیروها وفعالیت های جبری وجبرنمای حیات طبیعی را بابرخورداری از رشدآزادی شکوفان دراختیار درمسیراهداف تکاملی نسبی تنظیم می کند وشخصیت انسانی را که به تدریج دراین گذرگاه ساخته می شودوارد هدف اعلای حیات خواهدکرد.

آیات قرآن ،حیات طیبه،حکمت،علامه طباطبایی،علامه جعفری