حدود و ثغور تبعیت از حاکم

هدف پژوهش حاضر بررسی حدود و ثغور تبعیت از حاکم در فقه امامیه است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و نتایج نشان داد که در فقه امامیه، اطاعت از حاکم واجد شرایط که حق امر و نهی دارد، لازم شمرده شده و خروج علیه حاکم را جائز ندانسته اند. اطاعت از حاکم فاقد شرایط «اطاعت از طاغوت» است. از این رو در فلسفه سیاسی، شخص فاقد صلاحیت، حتی با رضایت مردم نیز نمی تواند در راس قدرت باقی بماند. چرا که در فرهنگ اسلامی، چنین فردی مصداق «طاغوت» است که نه حقی در اعمال ولایت بر مردم دارد و نه مردم مجاز به اطاعت از او هستند و عدم شایستگی چنین حاکمی برای احراز حکومت و اجرای عدالت سبب می شود که حق حاکمیت و ولایت، از حاکم سلب شده و حق تصرف در شئون جامعه را نداشته باشد و طبعا اطاعت از او نیز واجب نخواهد بود.

Keywords:

حاکم اسلامی , فقه امامیه , فقه سیاسی