تحلیل موانع استفاده از سیستم اشتراک دوچرخه توسط شهروندان شیرازی در تفریح و سفرهای شهری

برنامه ریزی زیرساخت های دوچرخه سواری در شهرهای بزرگ با چالش های بی شماری روبرو است و نیاز به درک بهتر از موانع استفاده از دوچرخه توسط شهروندان آن ، با توجه به زمینه محلی خاص دارد لذا هدف تحقیق حاضر بررسی موانع استفاده از سیستم اشتراک دوچرخه توسط شهروندان شیرازی در تفریح وسفرهای شهری می باشد. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی- توسعه ای است که با استفاده از مدل معادلات ساختاری-تفسیری به صورت ترکیبی انجام شده است. به منظور شناسایی و تایید موانع استفاده از دوچرخه، ۴۵۲ نفر از شهروندان به عنوان نمونه انتخاب شدند سپس برای ارائه مدل ISM نیز ۲۵ نفر از متخصصان در تحقیق شرکت کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل ساختاری با میک مک انجام شد. نتایج نشان داد که موانع استفاده از سیستم اشتراک دوچرخه در شیراز دارای ۴۳ عنصر و ۷ مولفه کلی می باشد که این ۷ مولفه، ۸۴ درصد از واریانس موانع دوچرخه سواری در شهر شیراز را تبیین می کنند. بر اساس تحلیل ساختاری میک مک نیز موانع فردی و فرهنگی- آموزشی بیشتر تحت تاثیر سایر عوامل بوده و از منظر سیستمی جزء عناصر اثرپذیر و وابسته است. موانع محیطی و موانع اجتماعی در گروه متغیرهای مستقل قرار گرفته اند که دارای قدرت نفوذ و وابستگی ضعیف هستند. موانع اقتصادی، استراتژی های ضعیف دولتی و زیرساخت و تجهیزات نامناسب جزو موانع کلیدی برای استفاده از دوچرخه توسط شهروندان شیرازی به شمار می روند قدرت نفوذ بالا و وابستگی پایینی دارند.

Keywords:

دوچرخه سواری , سیستم اشتراک دوچرخه , زیرساخت , تجهیزات