پریسا شیری - کارشناس ارشد حقوق خصوصی، گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بین المللی کیش، جزیره کیش، ایران
محسن ایرانمنش - مدرس دانشگاه، گروه حقوق، دانشگاه باهنر کرمان، کرمان، ایران،

ویژگی اصلی قراردادهای مستمر این است که بین زمان انعقاد و تکمیل اجرایشان فاصله زیادی وجود دارد باتوجه به آن که شرایط و اوضاع و احوال انعقاد قرارداد همیشه ثابت نمی ماند، در موارد بسیاری ملاحظه می شودکه بروز حوادث پیش بینی نشده در روند اجرای قرارداد، باعث به هم خوردن تعادل و توازن اقتصادی قرارداد می شود، به نحوی که اجرای دقیق مفاد قرارداد باعث به مشقت افتادن یکی از طرفین و در مقابل، سود سرشارطرف دیگر منتهی می شود در چنین مواردی، بحث امکان و چگونگی متعادل ساختن نظم به هم خورده قرارداد و به اصطلاح، تعدیل قرارداد مطرح می شود بر این اساس، در مقاله حاضر به ماهیت و مبنای تعدیل درقراردادهای مستمر پرداخته شده است یافته های تحقیق نشان داد، حکم کلی در این زمینه وجود ندارد و باید نسبت به اقسام متنوع تعدیل قراردادها، قائل به تفصیل شد هر چند نسبت به تعدیل قراردادی و قانونی و این کهبه چه قسمی از قراردادها اختصاص دارند اظهارنظری در میان حقوقدانان مشاهده نمی شود اما با توجه به تعریف تعدیل قراردادی و قانونی باید گفت هر یک از این دو قسم از تعدیل، بر حسب مورد به نظر قانونگذار و ارادهطرفین در جمیع قراردادهای مستمر و فوری قابل اعمال می باشد و نمونه های متعددی از تعدیل قانونی در قراردادهای مستمر و آنی وجود دارد.

قراردادهای مستمر، تعدیل قرارداد، تعدیل قضایی، تعدیل قانونی