بررسی تطبیقی بازدارندگی قوانین موجود در رابطه با ناقلان بیماری های واگیردار در حقوق ایران و اسناد بین المللی با تاکید بر بیماری Covid ۱۹

امروزه انسان در خطرات و مشکلات بزرگ جهانی زندگی می کند همچنانکه آغاز سال ۲۰۲۰ برای جهانیان همراه با پدید آمدن ویروسی شد که تاکنون پیامدهای آن ادامه یافته است. امروزه آنچه کانون توجهات را به خود اختصاص داده مبارزه و جلوگیری از اپیدمی ناشی از بیماری کرونا می باشد. حمایت قانون از شهروندان از منظر قوانین کیفری و مدنی نقش مهمی را در خصوص پیشگیری از ابتلای جامعه در قبال رفتارهای منتسب به مبتلایان را ایفا می کند. آنچه از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد واکنش قوانین موجود در قبال رفتارهای عمدی و غیر عمد بیماران مبتلای به کرونا، رعایت نکردن مسائل بهداشتی همچون استفاده از ماسک، رها کردن زباله های بهداشتی مبتلایان در فضای شهری، مسئولیت کارفرمایان در فراهم نمودن تجهیرات بهداشتی برای کارگران و ... جامعه می باشد که در پژوهش کنونی با انجام مطالعه مروری و کتابخانه ای با مداقه قرار دادن قوانین موجود اعم از کیفری و مدنی در خصوص بیماری های واگیردار که نمونه بارز آن بیماری کرونا می باشد و تطبیق و بررسی آن با مقررات بین المللی موجود و همچنین آموزه های جرم شناسی و پیشگیری به این موضوع پرداخته که آیا در وضعیت کنونی، مقررات بازدارنده و پیشگیرانه و موثر در زمینه ارتکاب رفتارهای مبتلایان وجود دارد؟ در نهایت با بررسی قوانین و مقررات کنونی مشخص گردید که در حقوق ایران و بسیاری از نظام های حقوقی جهان توجه ویژه ای از منظر پیشگیری، کنترل هوشمندانه، جرم انگاری و تدوین مقررات موثر، اقدامات مشخص و کافی تصویب و ایجاد نشده است.

Keywords:

بیماری کرونا , جرم , پیشگیری , حقوق ایران , اسناد بین المللی