زهرا عابدی - دانشجوی دکتری شهرسازی،گروه شهرسازی،واحد نجف آباد،دانشگاه آزاد اسلامی،نجف آباد، ایران
گلناز مرتضایی - استادیار گروه شهرسازی، واحد نجف آباد،دانشگاه آزاد اسلامی،نجف آباد، ایران

امروزه با شیوع ویروس کرونا و تاثیری که این ویروس خطرناک بر زندگی ساکنین سایر کشورهای جهان از جمله ایران گذاشته است بحران جدیدی در دنیا ایجادکرده، کشور های مختلف راه های گوناگونی برای محافظت از سلامت عمومی و جلوگیری از سرایت آن منجمله محدودیت های استفاده از فضای عمومی، رعایت فاصله گذاری اجتماعی یا به معنای بهتر ودقیق تر فاصله گذاری فیزیکی، قرنطینه ورعایت اصول بهداشتی و... را مد نظر قرار داده اند. هنگامی که ما ریسک میکنیم و در خارج از خانه حضور پیدا می کنیم، ودر تعاملات اجتماعی فاصله گذاری های اجتماعی رامشاهده می کنیم ،مطمئنا تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی متحول خواهدشد. با این وجود ، تمرکز ما بر این است که پس از همه گیری و رفع محدودیت های استفاده از فضای عمومی و سیاست های فاصله گذاری فیزیکی،رابطه ما با فضاهای عمومی چه تغییری خواهد کرد؟ عمق و میزان تحول نامشخص است ، به ویژه که مربوط به طراحی ، استفاده و ادراک از فضای عمومی در آینده است .در این مقاله سعی می شود فراتر از اقدامات فعلی اندیشیده شود و اینکه با گذشت زمان در دوره پسا کرونا ما با چه تغییراتی در فضاهای عمومی روبرو خواهیم شد. در پایان با تحلیل اطلاعات و بررسی تجارب کشور های مختلف در این دوران به ارائه راهکارها،ایده و الگوهایی جهت استفاده بهتر از فضاهای عمومی ونیمه عمومی در این شرایط بحرانی خواهیم پرداخت.

فضاهای عمومی و نیمه عمومی - کرونا - ۱ باز طراحی- ۲ فاصله اجتماعی فاصله فیزیکی