علیرضا باوندیان - استادیار دانشکده هنر دانشگاه نیشابور

شهراسلامی، به معنی شهر اسلام نیست بلکه شهر مبتنی بر فرهنگ اسلامی و منتسب به آن است. شهر اسلامی- الزاما- به معنی شهری که تنها و تنها مسلمانان در آن به سر می برند نیست و حتی به معنی شهری که آن را مسلمانان ساخته اند هم نمی باشد. شهر اسلامی صرفا معطوف به کالبد و منتهی وممتاز به عوارض صوری نیست بلکه بستری مدنی برای رویش و تحقق آرمان های انسانی منویات نبوی است. از این روی در فرآیند نمو تمدن اسلامی ، شهرسازی- بیش و پیش از معماری- منزلت منیع و جایگاه رفیعی داشته است. شهر اسلامی ابعاد و ارکان مختلفی دارد که از آن میان منظرآن است. چشم انسان درصدر حواس او، بیشترین تاثیر پذیری و تاثیر گذاری را دارد. لذا به نظر می رسد که حقانیت بصیرتی شهر تا حد زیادی منوط و مربوط به حقانیت بصری آن باشد. تبیین نظام بصری شهر اسلامی می تواند دغدغه ای انسان شناختی –ازمنظر مطالعات درون دینی- نیز تلقی شود.این تحقیق به روش مطالعات توصیفی تحلیلی انجام شده و نتایج آن نشان داده است که سیمای شهر اسلامی می تواند معرف نظام رفتاری شهر، مبین شالودههای ارزشی آن و مبلغ نگره فرهنگ اسلامی به انسان باشد.

آموزه های نبوی، نظام بصری، شهر اسلامی ، حیات طیبه، آموزه های اسلامی