بررسی جایگاه هوش تجسمی در طراحی دانشجویان معماری

از موضوعات مهم و بحث انگیز نظریه پردازان شناختی، هوش است. هوش توانایی درک و فهم امور؛ توانایی حل مشکلات؛ استعداد یادگیری، علت پیشرفت بعضی افراد و شکست بعضی دیگر؛ توانایی سازگاری با موقعیتهای دشوار است. تجسم، یک بازنمایی تصویری و تجسم کردن، فرآیند ایجاد یک نمایش تصویری در ذهن و تصویرسازی ذهنی است. فرآیند تجسم کردن در هندسه که به بررسی، کشف و درک مفاهیم منجر میشود، مستلزم فرآیند تشکیل و دستکاری تصاویر با قلم و کاغذ، فنآوری و یا فرآیندی ذهنی است. رویکرد مجسم ساختن برای یادگیری مفاهیم هندسی و طراحی نیز همواره مورد توجه این نظریه پردازان بوده است. با توجه به نتایج این بررسی میتوان در امر آموزش طراحی هم به هوش تجسمی دانشجویان و هم ارتقاء آن توجه کنند. علیرغم اینکه عده ای توانایی های هوشی فضایی را یک موهبت ذاتی می دانند، اما بررسیها نشان داده است که توانایی هوشی از طریق آموزش قابل توسعه است؛ لذا برای اینکه طرح واره های مناسب و درستی در ذهن فراگیر شکل گیرد، کتابهای درسی و تدریس در کلاس باید مبتنی بر فعالیتهایی باشند که آن را تقویت میکند . بعبارتی آموزش تجسم محور به دانش آموز و دانشجو میتواند به درک یادگیرندگان از این مفهوم کمک شایانی بکند.

Keywords:

دانشجویان معماری , طراحی , هوش , هوش تجسمی.