بازشناسی تحلیلی عوامل زمینه ای و کالبدی موثر در پیدایش معماری بومی ابیانه

روستای ابیانه از آبادی های تاریخی با بافت اقلیمی و بوم گرا در ایران به عنوان نگین قرمز رنگ استان اصفهان یاد می شود. فرآیند احداث خانه های سنتی این روستا مبتنی بر اندیشه ی بوم گرای حاکم در پیکره ی کلیه روستاهای ایرانی بوده است. ساکنین و بانیان معماری و بافت این آبادی، شناخت قابل قبول و تجربی از معماری بومی داشته اند و به صورتی ناخودآگاه، راهبردی زمینه گرا، در ایجاد بناها در نظر گرفته اند. با عنایت به اینکه این روستا از یک طرف بر روی دامنه کوه مستقر شده و با وجود محدودیت های جغرافیایی، از شیب به سوی ارتفاعات توسعه یافته است، در مراحل تکوینش با مکان یابی و جهات استقرار اجزای کالبدی و چگونگی شکل گیری در پاسخ دهی به شرایط اقلیمی، جعرافیایی و زمینه ای، توفیقات بسیار داشته است. معماری ابیانه با منطقی روشن و اصول و مبانی معین، سعی بر یافتن متناسب ترین پاسخ در مواجهه با بوم و اقلیم خاص منطقه خود داشته است. در این پژوهش سعی شده ضمن بررسی عوامل زمینه ای و کالبدی بستر آبادی ابیانه، تاثیر این عوامل در شکل گیری بافت و ابنیه این روستا مورد تحلیل قرار گیرد. نتایج حاصل از تحلیل داده های۵ مرتبط با موضوع منجمله روابط اجتماعی، تعاملات و میراث فرهنگی، بافت روستا و معماری بناهای مسکونی و عمومی در بخش پایانی پژوهش مشخص می گردد.روش تحقیق مقاله ترکیبی از روش توصیفی تحلیلی و پیمایشی است. که با استفاده از مطالعات میدانی، منابع کتابخانه ای و سایت های اینترنتی و نشریه های مرتبط با موضوع انجام شده است.

Keywords:

معماری بومی , معماری زمینه گرا , فرم و فضای معماری , ابیانه