بررسی نقش معماری تعامل گرا در طراحی فرهنگسرا و تاثیر آن بر توسعه گردشگری فرهنگی

انسان در طول زندگی مشغول به تعامل با محیط است و معماری ابزاری است که این ارتباط را به تصویر می کشد.از نظر اجتماعی و فرهنگی، می توان معماری را به عنوان خالق یک حالت احساسی و ایجاد یک مکان برای تجربه ی آن تعریف کرد. فضای عمومی، فضای توسعه می باشد که با درک چند بعدی عوامل تاثیر گذار رو برو است. فرهنگسرا نیز یکی از عناصر تشکیل دهنده ی فضای عمومی در شهر است که همواره با توجه به رفتار و تعامل کاربران در محیط قابل بررسی است. چنین فضایی قبل از آنکه تنها یک فضا باشد یک تجربه است، که نتیجه این تعامل و تجارب در میان افراد و گروه های مختلف اجتماعی شامل دریافت حس هویت جمعی، تعلق، احترام به خود )اعتماد به نفس(، ارتقائ مهارت جمعی و ... می باشد.درک چگونگی ارتباط محیط انسان ساخت و روابط اجتماعی میان افراد می تواند معماران و طراحان را در جهت طراحی مناسب چنین فضا هایی یاری رساند و علوه بر آن سبب توسعه گردشگری فرهنگی و بال بردن آگاهی عمومی از فضاهای فرهنگی اجتماعی توسط عناصر مرتبط با طراحی معماری شود روش تحقیق در مقاله پیش رو از نوع توصیفی و تحلیلی می باشد و با روش مطالعه کتابخانه ای و اسنادی برای گردآوری اطلعات استفاده و سپس به تحلیل آن پرداخته شده است در این مقاله سعی شده با تکیه به ابعاد مختلف انسان و بررسی عناصر تاثیرگذار رابطه انسان و محیط، راهکار های موثر جهت ارتقائ مطلوبیت فضای اجتماعی و بهبود تعاملت اجتماعی توسط معماری جهت طراحی فضای فرهنگسرا ارائه شود که جذب گردشگر فرهنگی و رضایت کاربران حاصل گردد، برای این منظور ابتدا به توضیح اجمالی ارکان معماری تعاملگرا و فضای فرهنگسرا به عنوان عضو مهمی از فضای عمومی که وظیفه فرهنگی اجتماعی را دارد پرداخته و سپس با بررسی ویژگی ها به تفسیر تاثیر معماری تعاملی در طراحی فضای فرهنگسرا و ایجاد بستری برای توسعه گردشگری فرهنگی در این محیط پرداخته شده و در نهایت چنین نتیجه گرفته شده که تاثیر جنبه های معماری تعاملی در فضاهای عملکردی عمومی نظیر فضای فرهنگی سبب جذب افراد مرتبط است و کیفیت تعاملی فضا و انعطاف پذیری آن اجازه ی انجام فعالیت های متنوع را به کاربران فضا می دهد که سبب ارتقاء کیفیت طراحی فضا می شود