ارائه یک چارچوب برای اولویت بندی پروژه های تعمیر و نوسازی زیرساختهای آسیب دیده در اثر زلزله

حوادث میتوانند باعث آسیب های مالی، جانی، روحی و روانی انسانها و خسارت به املاک و زیرساختها شوند. در کشورهای درحال توسعه، مدیریت حوادث یکی از کارهای دشوار است. وقوع حوادث و فجایع طبیعی و اثرات ناشی از آنها لزوم برنامه ریزی جهت نوسازی زیرساختها را برای بازگشت هر چه سریعتر به روال عادی ایجاد میکند. با توجه به شرایط موجود کشور ایران که در معرض بلایای طبیعی قرار دارد و ازآنجایی که بودجه تعمیر پس از حوادث محدود است و همچنین معیارهای زیادی در اولویت بندی زیرساختها جهت تعمیر و نوسازی پس از حوادث دخیل هستند، روشهای تصمیم گیری چند معیاره میتوانند به مدیران در این راستا کمک کنند. لذا در این پژوهش چارچوبی برای اولویت بندی پروژه های تعمیر و نوسازی زیرساخت های آسیب دیده در اثر زلزله ارائه شد. برای این منظور ابتدا معیارهای موثر در این فرآیند، با توجه به مطالعات گذشته شناسایی و با بررسی خبرگان تائید شد. این معیارها شامل ۴ دسته ی اصلی اقتصادی، عملکردی زیرساخت، محلی و اجتماعی و زیست محیطی هستند و هر دسته شامل زیرمعیارهای مربوط به خود است. سپس معیارهای شناسایی شده با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی و با توزیع پرسشنامه، ارزیابی و وزن دهی شدند. روش تحلیل سلسله مراتبی فازی قادر به مدلسازی عدم قطعیت موجود در نظر خبرگان است. نتایج این تحقیق نشان داد که از بین معیارهای اصلی، به ترتیب معیار عملکردی زیرساخت با وزن ۰/۴۴۹۷، اقتصادی با وزن ۰/۲۲۲۹، محلی و اجتماعی با وزن ۰/۲۱۸۸ و درنهایت زیست محیطی با وزن ۰/۱۰۸۶ دارای بیشترین اهمیت بودند. درنهایت یک چارچوب تصمیم گیری با بهکارگیری اوزان حاصل از نتایج پرسشنامه توسعه داده شد. این چارچوب تصمیم گیری میتواند به مدیران و تصمیم گیرندگان در تعیین اولویت پروژه های تعمیر و نوسازی زیرساختهای آسیب دیده در اثر زلزله کمک کند.

Keywords:

پروژه های تعمیر و نوسازی , تحلیل سلسله مراتبی فازی , مدیریت بحران , اولویت بندی