بازشناختی برتاثیرآموزه های معماری اروپادرتعیین رویکردطراحی معماری معاصرایران (بررسی آثارفارغ التحصیلان دانشکدههای معماری تهران۱۳۰۵-۱۳۵۸)

تفاوتهای آشکاری بین آموزش عالی )آکادمیک( در غرب و ایران وجود دارد. بر خلاف اکثر کشورهای غربی، آموزش عالی در ایران حاصل تحول طبیعی نظام آموزش سنتی نبوده ، بلکه از بیرون بر فضای آموزشی تحمیل شده و با رشد و توسعه کشور هماهنگی نداشته است ، دانشجویان معماری توسط اساتیدی تعلیم داده میشدند که خود اکثرا در مکتب مدرن غرب تحصیل نموده و منبع الهام دانشجویان بوده اند این امر منجر به بروز کاستی های چشمگیری در نظام آموزشعالی به ویژه در رشته معماری گردیده است .بررسی تحقیقات پیشین صورت گرفته در زمینه مطالعه حاضر نشانگر بررسی رویکردهای موثر در طراحی معماری از دیدگاه کل نگرانه و روند تحول شیوه های آموزش بوده است و در اثار طراحی دانش آموختگان و نسل های بعدی منعکس می باشد و باعث آن شده که در معماری معاصر ایران به تبعیت از روش مرسوم در مدرسه معماری بوزار و باوهاس ،طراحی ترکیب حجمی به یک باره جایگزین هنر سازماندهی فضای معماری گذشته گردد در این راستا دیگر پژوهشگران رویکرد طراحی در معماری معاصر ایران را از دیدگاه های کلی و روند شکل گیری جامعه مورد بررسی قرار داده و در کمتر پژوهشی دیده شده که تاثیر آموزه های معماری اروپا در تعیین رویکرد طراحی در معماری معاصر ایران مورد بررسی قرارگیرد. هدف این پژوهش تبیین این آموزه ها بر معماری معاصر ایران است که با جمع آوری دادههای کتابخانه ای و مستندات به روش مطالعه تحلیلی - تفسیری بر روی روند آموزش و آثار فارغ التحصیالن دانشکدههای معماری انجام شده و تاثیرات آموزه های معماری اروپا در تعیین رویکرد طراحی معماری معاصر مشخص نموده است. و بر این باور رسیده که این نوع برداشت از آموزه های غربی صرفا باعث کپی برداری غلط از دیگر آثار شده است و عدم تبیین اصول صحیحی از معماری قدیم و جدید برای دانش آموختگان باعث بروز به هم ریختگی هویت درمعماری امروز ما باشد .

Keywords:

معماری , آموزش معماری معاصر , معماری غرب , مدرسه بوزار , مدرسه باهاوس