رضا رنجبر - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت پروژه و ساخت، دانشکدههنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری، تهران، ایران.
علی اکبری - استادیار گروه معماری، دانشکدههنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری، تهران، ایران.

حدود چهار دهه است که بهینه سازی مصرف انرژی در صنایع به ویژه صنعت ساختمان، مطرح شده است. آلودگیهای ناشی از مصرف انرژیهای تجدیدناپذیر و گرم شدن کره زمین که منجر به تغییر اقلیم و از دست رفتن زیست پذیری زمین میشود، آدمی را بر آن داشته که روشها و رویکردهای مختلف به بهینه سازی مصرف انرژی را اساس کار خود قرار دهد. ازجمله راهکارهای ارائه شده در این زمینه، معماری بایونیک در حوزه معماری همساز با طبیعت است. در این پژوهش تلاش شده است تا با رویکرد کیفی به تحقیق، با بهره گیری از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی، نخست شاخص های معماری بایونیک قابل کاربرد در طراحی ساختمانهای بلندمرتبه احصاشده و سپس عملیاتی شدن آن در نمونه های طراحیشده موردبررسی و تحلیل قرار گیرد. نتایج بحث نشان میدهد که میتوان تهویه طبیعی را به عنوان یکی از راهکارهای کارآمد در پروژه های بلندمرتبه به کار برد. راهکاری که در ساختار موجودات زنده در طبیعت نیز دیده میشود. همچنین دریافت میشود که می بایست فرآیند طراحی علاوه بر توجه به نکات اقلیمی و انرژی به عوامل تاثیرگذار از عملکرد فضای مسکونی مانند نیاز به نور، منظر و گردهمایی ساکنان نیز توجه ویژهای داشته باشد. بنابراین ساختارهای طبیعت میتوانند موجب حل مسائل انسانی در محیط های ساخته شده شوند.

معماری بایونیک، مصرف انرژی، معماری و پایداری، سازه های بلندمرتبه، معماری پایدار.