بررسی سقف در معماری سنتی ایران

معماری سنتی نیز شیوه ای از معماری است که بر پایه رسوم گذشته ی هر قومی شکل میگیرد. از آنجا که سنت در فرهنگ هر قومی ریشه دارد، لذا معماری سنتی در هر قومی، منشی مطابق با سنت و فرهنگ همان قوم دارد. کلیه بررسیها و کاوشهای باستان شناسی حکایت از آن دارد که سابقه معماری ایران به حدود هزاره هفتم قبل از میلاد می-رسد. از آن زمان تاکنون پیوسته این هنر در ارتباط با مسائل گوناگون، به ویژه علل مذهبی، توسعه و تکامل یافتهاست. معماری ایران دارای ویژگیھایی (طراحی مناسب، محاسبات دقیق، فرم درست پوشش، رعایت مسائل فنی در ساختمان، ایوان ھای رفیع، ستونهای بلند، تزئینات گوناگون) است که در مقایسه با معماری کشورھای دیگر جهان از ارزشی ویژه برخوردار است. هدف این تحقیق بررسی و تحلیل سقف در معماری سنتی ایران است. روش تحقیق اسنادی و توصیفی باهدف کاربردی است، که از ابزار مطالعات کتابخانه ای و اسناد و مطالعات نظری در این رابطه بهره برده است. نتایج بررسی ها نشان میدهد که؛ پوشش ها در معماری سنتی ایران به با توجه به آب وهوا و اقلیمهای مختلف، معمولا در دو نوع مسطح و منحنی اجرا می گردد: ۱ -پوشش مسطح که به پوشش آسمانه نیز موسوم است خود در دو نوع متداول مرسوم است: الف - تیر پوش ب – خرپشته.۲ -پوشش منحنی به علت کمبود چوبی و امکان دسترسی به خشت و گل در اکثر نقاط کشور ما متداول شد که با توجه به قدرت ایستایی، پوشش های منحنی بسیار مورد توجه قرارگرفته اند. پوشش های منحنی به سه قسمت: الف- چند (قوس)، ب - تاق، و ج- گنبد تقسیم میشوند. پوشش ها بیشتر در بند ضوابطی مجرب و تا حود زیادی ابعاد و اشکال معین، ساخته و پرداخته می شدند. در نهایت این نتیجه حاصل شد که اگر پوشش به عنوان عامل غالب و موثرترین مساله در هنجار شکلیابی معماری نام برده میشود موجب نفی بر شماری سایر مسائل تاثیرگذار نمی گردد.

Keywords:

معماری سنتی , سقف , معماری داخلی , معماری ایرانی , پوشش سنتی معماری