حامد بیتی - عضو هیات علمی دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز
پریوش میرزامحمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری اسلامی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز

با توجه به ضعف در زنجیره تداوم فرهنگی معماری که سبب بروز بحران در معماری معاصر شده است، معماران درپی جست وجوی حلقه های گم شده تداوم فرهنگی، راهکارهای متنوعی را اتخاذ کرده اند. یکی از راهکارهایی که می تواند کمک زیادی به معماری مان داشته باشد، نظر به معماری گذشته و استفاده از تجارب نهفته در آن است که زبان الگو های معماری را تبیین می کند. یکی از روش هایی که الگوهای ارزشمند معماری را فراهم میکند گونه شناسی است. این مطالعه در پی تبیین اهمیت تحلیل گونه شناسی در معماری برای تداوم فرهنگی است. جهت پاسخگویی به این پرسش در گام اول با رویکرد کیفی به بازشناسی مفهوم تداوم فرهنگی و کاربرد آن در معماری اقدام میکند، سپس با مرور ادبیات موضوع به بررسی اهمیت گونه شناسی معماری در تداوم فرهنگی میپردازد و در گام نهایی با روش استدلال منطقی نتایج کیفی حاصل از مراحل پیشین را که منجر به تبیین ارتباط بین گونه شناسی و تداوم فرهنگی می شود را ارائه می نماید.نتایج تحقیق حاکی از این است که یکی از راهکار هایی که میتواند سبب پیوستگی فرهنگی در معماری شود، رجوع به جوهر گذشته و استفاده از درس و عبرت های معماری گذشته والهام از معانی معماری تاریخی وتبدیل آنها به ورودی هایی جدید و در نهایت آفرینش معماری با هویت است . معمار با مطالعه گونه شناسی و دست یافتن به ارزش های گونه شناسانه و تجارب نهفته ای که در دل گونه ها پنهان است، میتواند الگوها و نکات ارزشمندی و کاربردی را از آنها استخراج نماید وبا استفاده از آن الگو ها در معماری خود می تواند پیوندی بین حال و گذشته ایجاد کند و حلقه گم شده زنجیره تداوم فرهنگی را تکمیل نماید.

گونه، گونه شناسی، معماری، تداوم فرهنگی