فرحناز وفایی نیا - فوق لیسانس ،معماری ،دانشکده معماری ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد،مشهد ، ایران
امیر کاشف نیا - فوق لیسانس ،معماری ،دانشکده معماری ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد،مشهد ، ایران

ایجاد روابط معماری بین فضاها، روابط انسان ها با یکدیگر را گسترش می دهد. آموزش یک فعالیت اجتماعی است ومرکز کودکان باید خلاق و اجتماعی بودن را تسهیل کند. ساخت یک محیط یادگیری، اولین اقدام آموزشی است. ارتباط با طبیعت، نور، مواد و رنگها، ورود به عرصه آموزشی مهمی را برای کودکان فراهم میکند. هدفی که معماران در برنامه ریزی و طراحی محیط یادگیری کودک باید داشته باشند، رفاه حال و خلاقیت کودک است. چون دوران کودکی آن ها، پایه و اساسی برای تکامل بزرگسالان آینده خواهد بود و متاسفانه محیط های یادگیری کودکان در ایران در فضاهای فاقد فاکتورهای طراحی مناسب، تاسیس می گردند. تحقیقات نشان داده اند کودکان امروزی زمان زیادی را در مقابل رسانه های الکترونیکی صرف می کنند و تحرک و انعطاف پذیری کمی دارند. این امر موجب کاهش خلاقیت و مصرف گرایی آن ها خواهد بود. پژوهش حاضر با هدف مطالعه عملکرد فضاهای آموزشی کودکان تدوین گشته است، که این مقاله با ارزیابی از روش های مختلف به بررسی و شناخت انواع مختلف عملکردهای تاثیر گذار در رویکرد خلاقانه کودکان پرداخته است که با این اهداف می توان به عوامل تاثیرگذار در طراحی فضاهای آموزشی خلاق کودکان دست یابیم. در این پژوهش با روش تحلیلی توصیفی، ضمن اشنایی باتعاریف خلاقیت نکات خلاقانه درطراحی های معمارانه و تاثیرات آن بر فضاهای آموزشی کودکان، مورد بررسی قرارگرفته و هدف بازخوانی نقش خلاقیت با تکیه بر توسعه پایدار برای طراحی عرصه های متعلق به کودکان می باشد.

طراحی معماری، فضای آموزشی، خلاقیت کودکان، توسعه پایدار