حمیدرضا رنجبرزاده - کارشناسی ارشد مهندسی عمران، دانشگاه غیاثالدین جمشید کاشانی، آبیک، قزوین، ایران

بتن پلاستیک به دلیل داشتن مقاومت بالا، خواص شکل پذیری مناسب و در عین حال نفوذپذیری کم مادهای مناسب جهت ساخت دیواره های آببند میباشد. با توجه به استفاده روز افزون از این بتن در سدها و دیوارهای آببند تحقیق پیرامون رفع نواقص و پیشبرد نقاط قوت و تواناییش ضرورتی آشکار است. همچنین باید به این نکته توجه داشت که بیشتر حجم بتن پلاستیک را سنگدانه ها تشکیل میدهند و با توجه به استفاده بیرویه از شن و ماسه رود خانه ها لطمات جبران ناپذیری بر محیط زیست وارد میشود از این رو باید جهت کاهش اثرات مخرب زیست محیطی و حفظ منابع سنگی به سمت استفاده از سنگدانه های مصنوعی در بتن حرکت کنیم. این نکته مد نظر قرار گرفت که با استفاده از پودر لاستیک در بتن به جهت جایگزینی درصدی از سنگدانه ها میتواند با توجه به حجم گسترده استفاده از بتن مقدار مصرف سنگدانه های طبیعی را کاسته و آسیبهای ناشی از توسعه بر محیط زیست را کاهش دهد. هدف از این پژوهش در ابتدا به دست آوردن مقدار بهینه بنتونیت در طرح اختلاط بتن پلاستیک و سپس به وسیله طرح اختلاط بهینه به دست آوردن درصد مجاز جایگزینی پودر لاستیک ضایعاتی با ماسه با حفظ خاصیت مکانیکی مناسب میباشد. در ادامه بررسی میزان تغییرات در خواص مکانیکی بتن پلاستیک حاوی لاستیک ضایعاتی به ازای درصدهای مختلف این ضایعات که جایگزین وزنی ماسه می شود مد نظر میباشد. برای این منظور در طرحهای اختلاط این پژوهش از پودر لاستیک ضایعاتی در اندازه کوچکتر از ۱ میلی متر و جایگزینی درصدهای وزنی %۳، %۷ و %۱۰ به جای ریزدانه با مقادیر مختلف بنتونیت و نسبت آب به سیمان %۸ به مقایسه خصوصیت مکانیکی آن با بتن پلاستیک معمولی پرداخته میشود. برای بررسی خصوصیات بتن پلاستیک آزمایشهای مقاومت فشاری، کششی، خمشی، مدول الاستیسیته، جذب آب، انقباض، التراسونیک و عکسبرداری با میکروسکوپ الکترونی انجام شده است. نتایج نشان دهنده این نکته است که با افزایش میزان پودر لاستیک شاهد کاهش میزان مقاومت فشاری، خمشی، کششی و مدول الاستیسیته بتن پلاستیک می باشیم. اما میتوان با افزایش مقدار بنتونیت در بتن پلاستک تا حدی این تاثیر منفی را کنترل کرد و بتنی با خصوصیات مشابه با بتن پلاستیک اولیه و حاوی پودر لاستیک ضایعاتی ساخت.

بنتونیت، پودر لاستیک، بتن پلاستیک