بررسی المان محدود مهاربند مگا در مقایسه با مهاربندهای ضربدری

تاثیرات زلزله بر روی سازه های بلند به خصوص بر روی سازه هایی که دارای سیستم مهار بندی قوی نمی باشند بسیار زیاد می باشد. استفاده از سیستم های جدید به منظور افزایش ایمنی و عملکرد سازه های بلند در برابر بار های جانبی نظیر باد و زلزله مورد توجه محققین در چند سال گذشته بوده است. در سازه های بلند از سیستم های مختلفی نظیر سیستم تیوب، سیستم کمربند خرپایی و سیستم مهار بند مگا استفاده می شود. این سیستم همگی دارای نقاط قوت و ضعفی می باشند. در سازه های بلند به علت ارتفاع زیاد کنترل دریفت سازه با استفاده از سیستم قاب خمشی بسیار دشوار می باشد و موجب افزایش هزینه های مربوط به سازه خواهد شد. یکی از سیتم های مناسب جهت استفاده در سازه های بلند و کنترل تغییر مکان های جانبی سیستم مهار بند مگا می باشد. این مهار بند داری سختی مناسبی می باشد که موجب کنترل دریفت سازه در برابر بار های جانبی باد و زلزله می شود. در این تحقیق یک سازه چهار طبقه با استفاده از سیتم مهاربندی مگا مدل سازی و طراحی شده است. مهاربند ضربدری در دهانه های داخلی و مهاربند ضربدری در دهانه های خارجی مدل شده است. مساحت مهاربند ها در کلیه سیستم ها برابر در نظر گرفته شده است. جهت ارزیابی عملکرد این سیستم ها از تحلیل های استاتیکی غیر خطی و دینامیکی غیر خطی افزاینده استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحلیل ها نشان داد که ضریب شکل پذیری سیستم ترکیبی مگا دو برابر سیستم ترکیبی مهار بند ضربدری می باشد.

Keywords:

مهاربند جانبی , تحلیل پوش اور , مهاربند مگا , تغییر مکان جانبی