رابطه استقرار صنایع بزرگ پیرامون شهر با مدیریت شهری (مطالعه موردی شهر تهران)

از آغاز روند صنعتی شدن، تهران همواره با دارا بودن تقریبی یک / دوم صنایع، مهمترین قطب صنعتی کشور بوده است و اگر چه اتخاذ خط مشی های تمرکززدایی صنعتی از سال ۱۳۴۶ به بعد و قانون ممنوعیت احداث صنایع در شعاع ۱۲۰ کیلومتری تهران در یک دوره زمانی موجبات کاهش تدریجی استقرار صنایع در تهران را فراهم آورد، اما در عوض به انتقال تمرکز صنعتی به نواحی اطراف و ظهور محورهای صنعتی پیرامونی در امتداد جاده های ارتباطی و اصلی و در اتصال به تهران انجامیده است. این تحقیق سعی دارد رابطه این استقرار را با مدیریت شهری مورد پژوهش قرار دهد در این فصل کلیات تحقیق مورد بررسی قرار می گیرد. بر این اساس هدف اصلی تحقیق حاضر پس از طراحی و توسعه چارچوب نظری تحقیق، به بیان فرضیه(فرضیات) تحقیق پرداخته شد و در نهایت جهت سنجش هدف اصلی تحقیق چهار فرضیه ایجاد گردید.جهت حل مسئله و پاسخ گویی به سوالات تحقیق ،گام های زیر پیموده شد: مطالعه ادبیات موضوع، استخراج سازه ها، متغیرها و عوامل مرتبط با ویژگی های استقرار صنایع اطراف تهران ،طراحی ابزار اندازه گیری مرتبط ،مطالعات میدانی مقدماتی و معتبر سازی ابزار اندازه گیری داده ها و اطلاعات، تهیه پرسشنامه های نهایی و توزیع آن در بین کارشناسان محیط زیست و شهرداری تهران، مطالعات میدانی اصلی و جمع آوری دادهها و اطلاعات، و در نهایت تجزیه و تحلیل بدست آمده ،که در آن جهت روایی ابزار اندازه گیری از آزمون آلفای کرونباخ ، جهت آزمون فرضیات از آزمون دوجمله ای ، ضریب همبستگی اسپیرمن و جهت رتبه بندی عوامل از آزمون فریدمن یافته استفاده شده،نتایج نشان می دهد استقرار صنایع اطراف تهران بر همه عوامل به غیر از عامل اقتصادی تاثیر گذار است همچنین این عوامل اولویت بندی شده ،در پایان نیز پیشنهاداتی در این خصوص ارائه شده است.

Keywords:

صنعت , هویت , تهران , شهرنشینی , محیط زیست , آلودگی