بررسی نظام برنامه ریزی کاربری زمین کشور هند

امروزه تهیه برنامه های توسعه در کشورهای مختلف جهت استفاده از زمین به مناسب ترین و بهینه ترین روش یک موضوع بسیار مهم و حیاتی در جهت توسعه متعادل در بخشهای مختلف و در راستای چشم اندازهای ملی و منطقه ای می باشد. در این میان، ویژگیهای منحصر به فرد اجتماعی، فرهنگی و طبیعی هر کشور نقش مهمی در برنامه های توسعه آن دارد. چگونگی تقسیم قدرت در نظام مدیریتی کشور و سلسله مراتب تصمیم گیری مدیریت شهری مهمترین سهم را در برنامه های توسعه شهری دارد. از آنجایی که مسئله توسعه پایدار و متعادل، در خلل برنامه های بلند مدت و ارتباط آن با برنامه های منطقه ای و محلی خود را آشکار می سازد، ناموفق بودن این برنامه ها در بلند مدت میتواند خسارتهای جبران ناپذیری به منابع مالی، انسانی، و مهمتر از همه زمین وارد کند. بنابراین مطالعه تجربیات کشورهای جهان برای شناسایی ابعاد مختلف و شاید درس گرفتن از نظام برنامه ریزی و نتایج آنها به خصوص در حوزه کاربری زمین شهری، بتواند دید مناسبی برای بازبینی، توسعه و حتی اصلاح برنامه های توسعه در سطح های مختلف بدهد. به همین جهت، این مقاله با هدف بررسی نظام مدیریت شهری و برنامه های توسعه با تاکیر بر برنامه ریزی کاربری زمین به همراه نقاط قوت و ضعف آن در کشور هند تدوین شدهاست. کشور هند به عنوان دومین کشور پر جمعیت و کشوری که در حال توسعه شهرنشینی است، شکافهایی در رابطه با موضوعاتی مانند مشارکت همگانی و حفظ منابع محیط زیستی در برنامه های خود دارد. اما از سوی دیگر نظام برنامه ریزی این کشور در جهت توسعه همه جانبه در حوزه های مختلف در حال پیشروی میباشد.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , برنامه ریزی کاربری زمین , مدیریت شهری , کشور هند