محمدرضا عروجی - مدرس، گروه معماری، واحد شهر فدس،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران ،ایران

هدف اصلی این نوشتار بررسی تاثیرات عوامل مختلف در میزان جمعیت پذیری شهرهای جدید و به عبارتی واضح تر؛ بررسی تاثیر عوامل مختلف در تحولات اجتماعی و اقتصادی شهر جدید اندیشه در طی سالهای اخیر میباشد. در فاصله سالهای ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۲ شهرهای جدیدی در اطراف کلانشهر تهران مکانیابی و احداث شدند که از آن میان ۴ شهر جدید اندیشه، پردیس، پرند و هشتگرد تاکنون مسکونی شده اند. در این میان شهر جدید اندیشه در طی ۱۲ سال (از ابتدای جمعیت پذیری آنکه بر طبق اطلاعات شرکت عمران شهرهای جدید، اولین برآورد جمعیتی در این شهر در سال ۱۳۷۵ بوده است) رشد قابل ملاحظه ای داشته و به نظر میرسد این شهر موفق ترین شهر جدید در مجموعه شهرهای جدید اطراف تهران باشد. نتایج مطالعات انجامشده حاکی از آن بود که رفت وآمد روزانه ساکنین شهر جدید اندیشه به تهران برای کار و گاه حتی برای تامین مایحتاج عمومی آنان نشان از تاثیر عامل فاصله نزدیک این شهر در جمعیت پذیری آن داشته است. رشد اشتغال در تهران و به عبارتی افزایش قابلتوجه فرصتهای شغلی در این شهر در مقایسه با سایر شهرهای کشور باعث رشد جذب جمعیت مهاجر به این شهر شده است. همچنین با توجه به وابستگی شغلی که به تهران دارند،عمدتا شهر جدیدی را برای سکونت انتخاب میکنند که در فاصله نزدیکتری به تهران واقع شده باشد؛ اما ازآنجاییکه شهرهای جدید توانایی تامین کلیه امکانات و خدمات شهری را برای ساکنان ندارند این افراد همواره در تلاش برای مهاجرت به تهران هستند.

شهر جدید، جمعیت پذیری، اشتغال، مهاجرت، مجموعه شهری.