بررسی تاثیر انرژی خورشیدی بر تهویه مطبوع طبیعی در ساختمان سازی با بهره گیری از انرژی تجدید پذیر

مهم ترین بعد مجزای بعد خورشید در ارتباط با ساختمان سازی، استفاده ی بصری از آن است و این یعنی نور خورشید )آفتاب(، تابش و چشم انداز؛ تابش مستقیم آفتاب به بدن انسان را می توان در نواحی خاصی محصور کرد که مردم در این مکان ها اوقات فراغت و استراحت خود را می گذرانند، )مثل نواحی خارج از خانه، بالکن ها، حیاط، گلخانه، و ایوان ها ...(. معماری خورشیدی باید بتواند شرایط راحت و مطلوبی را برای صرف مدت زمان طولانی در چنین نواحی فراهم آورد. در نواحی که منابع انرژی و زیربنایی انتقال انرژی وجود دارد، استفاده از این نوع انرژی ها، باید از طریق شکل واقعی ساختمان سازی به حداکثر برسد. سوخت و اشتعال و استفاده از سوخت های فسیلی باید به طرز جدی کاهش یابد، ارتباط میان ساختمان سازی و طبیعت باید تا آن جا بهبود یابد که یک همزیستی میان این دو ایجاد شود. روشنایی کامل این قسمت ها، حس بصری و احساس رفاه و راحتی افراد را تقویت می کند. فضاهای بازی که می توان در آن ها قدم زد، بازی کرد و یا اوقات فراغت را در آن گذراند، باید تحت تاثیر کامل نور و گرمای طبیعی خورشید باشند. این نوع کاربرد مستقیم یا انفعالی انرژی خورشیدی، از نظر تکنولوژی خورشیدی، نسبت به استفاده از نور خورشید در فضاهای داخلی ساختمان، دارای کارایی بالاتری است )البته اگر به بعد فضای خارجی ساختمان )برای مثال با کنار گذاشتن وسایل نقلیه( توجه شود(. باتوجه به اهمیت انرژی خورشیدی باعث می گردد که به انرژی سبز دستیابی و کاهش آلودگی در این برهه زمانی می باشد و این امر باعث توجه و اهمیت بخشیدن و توجه نمودن به این مقوله می گردد و با درنظر داشتن اینکه محوریت این پژوهش در راستای تاثیر انرژی خورشیدی بر تهویه مطبوع است بدنبال این سئوال می باشد که آیا استفاده از انرژی خورشیدی بر تهویه مطبوع طبیعی در سیستم ساختمان سازی می باشد؟

Keywords:

انرژی خورشیدی , ساختمان سازی , انرژی تجدید پذیر , تهویه ساختمان , انرژی سبز , بهبود صرف