بررسی سرزندگی در خیابان های شهری با رویکرد پیاده مداری (نمونه موردی : خیابان آیت الله کاشانی شهرکرد)

در پیاده راه ها همواره باید زندگی اجتماعی در جریان باشد و سرزندگی از ویژگی های اساسی و اصلی آن است. دو کیفیت مهم که منجر به سرزندگی پیاده راه ها می شود تنوع و نفوذپذیری این فضاهاست. یکی از سیاست های رسیدن به تنوع در طول مسیر با توجه به اینکه مسیر پیاده مختص حرکت عابر پیاده طراحی می شود، نماد و نشانه های شهری است که یا برگرفته از کالبد موجود یا براساس شرایط موجود و ارزش های بافت طراحی می شود، که به خوانایی مسیر می افزاید و آن را به نماد تبدیل می کند. یکی از مهم ترین شاخصه های پیاده راه ها و خیابان های پیاده محور، میزان سرزندگی آنها می باشد که می تواند نقش اساسی در میزان حضور و رضایت شهروندان جهت افزایش تعاملات اجتماعی و نزدیک شدن به اهداف پیاده محوری داشته باشد. خیابان کاشانی شهرکرد به عنوان فضایی که هدف آن میتواند فراهم کردن فرصتی برای حضور شهروندان و افزایش تعاملات اجتماعی و ارتقاء کیفیت محیطی و آرامش بیشتر ذهنی در فضاهای شهری گردد، مورد مطالعه و طراحی این پژوهش قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی شاخص های سرزندگی در خیابان کاشانی با تاکید پیاده مداری, از طریق تکنیک تجزیه و نحلیل SWOT به تدوین معیارهایی برای ایجاد سرزندگی در پیاده راه ها می پردازد.

Keywords:

سرزندگی , خیابان کاشانی شهرکرد , پیاده مداری , پیاده راه کاشانی , تکنیک SWOT